دوره 11، شماره 2 - ( 4-1387 )
جلد 11 شماره 2 صفحات 41-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Darreh F, Kahbazi M. Comparing the effect of intermittent Diazepam and continuous Phenobarbital in prophylaxis of recurrence of febrile seizure. J Arak Uni Med Sci 2008; 11 (2) :35-41
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-217-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-217-fa.html
دره فاطمه، کهبازی منیژه. مقایسه اثر مصرف متناوب دیازپام با مصرف مداوم فنوباربیتال در پیشگیری از عود تب و تشنج. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1387; 11 (2) :35-41
1- ، fatemeh _ dorre @ yahoo.com
چکیده: (19830 مشاهده)
مقدمه: علیرغم این که اکثر کودکان مبتلا به تب و تشنج پیش آگهی خوبی دارند، والدین همواره از عود تب و تشنج نگران می باشند. با توجه به اختلاف نظرهای محققین، لازمه انتخاب نوع درمان و پیشگیری، دانستن دقیق اثرات و عواقب کوتاه مدت و دراز مدت داروها می‌باشد. در این مطالعه اثر دیازپام متناوب و فنوبار بنتال مداوم در پیشگیری از عود تب و تشنج مقایسه گردیده است. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 100 بیمار مبتلا به تب و تشنج تحت درمان با دیازپام متناوب به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه سه بار در روز در مدت تب با 100 بیمار تحت درمان فنوباربیتال روزانه به میزان 5-3 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه دو بار در روز از نظر میزان عود تب و تشنج و عوارض دارویی با هم مقایسه گردیدند. این اطلاعات توسط آزمون‌های کای دو و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بیماران به مدت میانگین 19 ماه پی‌گیری شدند که در این مدت در هر دو گروه 14 درصد بیماران دچار عود تشنج شدند. در گروه فنوباربیتال 74 درصد و در گروه دیازپام 26 درصد عوارض دارویی دیده شد(0001/0=p). میانگین حملات تب در سال در گروه فنوبار بنتال 4/1±2/3 و در گروه دیازپام 1/1±0/3 بود(48/0=p) که اختلاف معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: دیازپام خوراکی هنگام تب مانند فنوباربیتال در پیشگیری از عود تب وتشنج موثر است و نسبت به فنوباربیتال عوارض کمتری دارد.
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1387/12/15
دریافت: 1387/12/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
