مقدمه: علیرغم این که اکثر کودکان مبتلا به تب و تشنج پیش آگهی خوبی دارند، والدین همواره از عود تب و تشنج نگران می باشند. با توجه به اختلاف نظرهای محققین، لازمه انتخاب نوع درمان و پیش‌گیری، دانستن دقیق اثرات و عواقب کوتاه مدت و دراز مدت داروها می‌باشد. در این مطالعه اثر دیازپام متناوب و فنوبار بنتال مداوم در پیش‌گیری از عود تب و تشنج مقایسه گردیده است. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 100 بیمار مبتلا به تب و تشنج تحت درمان با دیازپام متناوب به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه سه بار در روز در مدت تب با 100 بیمار تحت درمان فنوباربیتال روزانه به میزان 5-3 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه دو بار در روز از نظر میزان عود تب و تشنج و عوارض دارویی با هم مقایسه گردیدند. این اطلاعات توسط آزمون‌های کای دو و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بیماران به مدت میانگین 19 ماه پی‌گیری شدند که در این مدت در هر دو گروه 14 درصد بیماران دچار عود تشنج شدند. در گروه فنوباربیتال 74 درصد و در گروه دیازپام 26 درصد عوارض دارویی دیده شد(0001/0=p). میانگین حملات تب در سال در گروه فنوبار بنتال 4/1±2/3 و در گروه دیازپام 1/1±0/3 بود(48/0=p) که اختلاف معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: دیازپام خوراکی هنگام تب مانند فنوباربیتال در پیش‌گیری از عود تب وتشنج موثر است و نسبت به فنوباربیتال عوارض کمتری دارد.

واژه‌های کلیدی: تب و تشنج، عود، فنوباربیتال، دیازپام خوراکی

متن کامل [PDF 185 kb]   (10016 دریافت)