مقدمه: دیابت مادری در ارتباط با افزایش خطر چندین عارضه در نوزادان مثل افزایش اختلالات و ناهنجاری‌های مادرزادی می باشد. در مطالعه اخیر اثرات هیپرگلیسمی مادر را بر حجم مغز و بطن‌های جانبی نوزادان موش ویستار آزمایش کردیم. روش کار: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی در روز هفتم بارداری هیپرگلیسمی به وسیله تزریق استرپتوزوتوسین القا و به حیوانات گروه کنترل حجم برابری از بافر سیترات داده شد. بعد از زایمان در روز اول تولد از هر مادر یک نوزاد به طور تصادفی انتخاب گردیدند ( 6 نوزاد در هر گروه کنترل و دیابتی). سپس مغزهایشان تشریح، در فرمالین 10 درصد ثابت و در ضخامت 7 میکرون قطعه بندی شد. رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین-‌ائوزین انجام گردید و با آزمایش تکنیک‌های استریولوژی و طرح نمونه‌برداری تصادفی اصولی، حجم مغز و بطن های جانبی تخمین زده شد. نتایج: در مقایسه با گروه کنترل آنالیز آماری اختلاف معنی‌داری را در حجم مغز و بطن‌های جانبی نشان داد(05/0>p). نتیجه‌گیری: دیابت مادری با اثر روی نفوذپذیری سد خونی‌مغزی در نوزادان رت باعث تولید مقدار زیادی مایع مغزی نخاعی می‌شود. این اثرات می‌تواند بی نظمی های مغزی مثل هیدروسفالی را ایجاد کند.

واژه‌های کلیدی: هیدروسفالی، دیابت مادری، بطن‌های‌جانبی

متن کامل [PDF 267 kb]   (5480 دریافت)