زمینه و هدف: استرس، یک آشفتگی روحی یا عاطفی است که در پاسخ به عوامل خارجی و محرک‏ها ایجاد می‏شود و می‏تواند در دوره بارداری نیز بروز نماید. هدف از این مطالعه بررسی اثر استرس در دوران بارداری بر تغییرات بافتی قشر مخچه و آستانه تشنج فرزندان آن‏ها می‏باشد .

  مواد و روش ‏ ها: در این مطالعه تجربی، 20 موش ماده باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه کنترل که استرس ندیده و گروه استرس دیده که به مدت 14 روز، روزانه به مدت یک ساعت تحت استرس بی ‏ حرکتی قرار گرفتند. بررسی آستانه تشنج در فرزندان با استفاده از تزریق داروی پنتیلن تترازول (PTZ) انجام شد(8 n= ) . جهت بررسی تکوین مخچه ، فرزندان به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: مادران هیچ استرسی ندیدند و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند (4 n= ). گروه شم: مادران تحت استرس قرار نگرفتند، ولی فرزندان PTZ دریافت کردند (4 n= ). گروه تجربی: مادران استرس دیدند و فرزندان نیز داروی PTZ دریافت کردند (4 n= ). پس از برش مخچه ، ضخامت لایه‌های قشر مخچه و تعداد سلول‏ها در هر لایه بررسی شد.

  یافته‏ها: میانگین آستانه تشنج در فرزندان تحت استرس بارداری در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس نبودند، افزایش معنی‏داری را نشان داد (001/0 p< ) . از سوی دیگر میانگین تعداد سلول‏های پورک ی نژ در گروه تجربی در مقایسه با گروه‏های دیگر کاهش معنی‏داری داشت (001/0 p< ) . هم‏چنین میانگین ضخامت لایه‏های گرانولار و مولکولار مخچه در گروه تجربی در مقایسه با گروه ‏ های دیگر تفاوت معنی‏داری نداشت (05/0 p> ) . با این وجود، میزان تراکم سلول‏های لایه گرانولار در گروه تجربی نسبت به گروه‏های دیگر کاهش معنی‏داری را نشان داد (001/0 p< ) .

نتیجه ‏ گیری: استرس دوران بارداری سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز موجب تغییراتی در روند تکوین مخچه آن‏ها می‏گردد.