دوره 18، شماره 9 - ( آذر 1394 )                   جلد 18 شماره 9 صفحات 65-57 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه طب فیزیکی و توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
2- گروه طب فیزیکی و توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
3- گروه طب فیزیکی و توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران. ، farzanehjohari@ymail.com
4- گروه فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
5- گروه داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
6- گروه توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
چکیده:   (5001 مشاهده)

زمینه و هدف: اپی کندیلیت خارجی باعث ایجاد درد و اختلال عملکرد در بسیاری از فعالیت‌های روزانه می‌شود. تزریق استروئید یا فنوفورزیس از درمان‌های پیشنهادی در این رابطه هستند. در این مطالعه قصد داریم به مقایسه تأثیر تزریق موضعی دگزامتازون تحت گاید سونوگرافی با فنوفورزیس دگزامتازون در درمان اپی کندلیت خارجی بپردازیم.

مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، بیماران مبتلا به اپی‌کندیلیت خارجی به طور تصادفی در دو گروه درمانی تزریق (18=n) و فنوفورزیس (18=n) قرار گرفتند. 3 بیمار در گروه فنوفورزیس از ادامه مطالعه منصرف شدند. در گروه تزریق، یک نوبت دگزامتازون با لیدوکایین به کمک سونوگرافی در محل اتصال تاندون اکستانسور مشترک تزریق شد. گروه فنوفورزیس درمان سونوگرافی فراصوتی با ژل دگزامتازون را به مدت 5 دقیقه برای 10 جلسه دریافت کردند. میزان درد بیماران به طور کلی و در انجام فعالیت‌های خاص و معمولی بر اساس پرسش‌نامه PRTEE قبل، یک ماه و سه ماه بعد از درمان مشخص شد.

یافتهها: روند بهبود درد در گروه تزریق در مقایسه با گروه فنوفورزیس به طور آشکار بهتر بود(04/0=p)، ولی تفاوت بارزی از نظر سیر تغییرات زیر گروه عملکردی و امتیاز کلی PRTEE بین دو گروه وجود نداشت. گروه تزریق نسبت به فنوفورزیس به طور بارزی سطح درد و امتیاز کلی بهتری یک ماه بعد از درمان داشتند(به ترتیب، 003/0=p و 01/0=p).

نتیجه‌گیری: تزریق دگزامتازون نسبت به فنوفورزیس بهبود قابل ملاحظه‌ای در کاهش درد این بیماران داشت که یک ماه بعد از درمان چشم‌گیرتر بود، ولی نتایج سه ماه بعد از درمان بین دو گروه مشابه بود.

متن کامل [PDF 520 kb]   (1421 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: ارتوپدی
دریافت: 1394/2/16 | پذیرش: 1394/5/21

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.