زمینه و هدف: مزیت مهم آنستزی رژیونال برطرف کردن درد بدون نیاز به نارکوتیک‌ها در دوره پس از عمل می‌باشد که منجر به ترخیص سریع‌تر از ریکاوری و نیز برگشت سریع‌تر هوشیاری درکودکان می‎شود. هدف از این پژوهش مقایسه‌ افزودن میدازولام و نئوستیگمین به بوپیوا کایین به روش کودال در کاهش درد بعد از اعمال جراحی تحتانی شکم در اطفال 8-2 سال می‌باشد. مواد و روش‌ها: در طی یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بـالینی تصادفی دو سو کور اطفال (45 نفر) به طور کاملاً تصادفی در یکی از گروه‌های میدازولام، نئوستیگمین و پلاسبو قرار گرفتند. القا بی‌هوشی به صورت استنشاقی، با هالوتان و اکسیژن انجام شد. در گروه اول بـوپیـواکایـین 25/0 درصد بــه مــقدار 5/0 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه میدازولام به مقدار50 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم، در گروه دوم بوپیواکایین 25/0 درصد به مقدار 5/0 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه نئوستیگمین به میزان 2 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم و در گروه سوم پلاسبو و بوپیواکایین 25/0 درصد به مقدار 5/0 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم به صورت کودال تزریق شد. یافته‌ها: میانگین مدت بی‌د‌ردی در بیماران گروه نئوستیگمین 25/0±5/16 ساعت، در بیماران گروه میدازولام 22/0±3/12 ساعت و در گروه پلاسبو 11/0±6 ساعت بود(001/0> p)؛ همچنین میانگین رتبه درد در ریکاوری 6 ، 12 و 24 ساعت بعد ازعمل در گروه نئوستیگمین کمتر از دو گروه دیگر بود(001/0>p). نتیجه گیری: طول مدت بی‌دردی در گروه نئوستیگمین بیشتر از گروه میدازولام و گروه پلاسبو بود.

واژه‌های کلیدی: کودال، میدازولام، نئوستیگمین، بوپیواکایین، بی‌دردی بعد از عمل

متن کامل [PDF 208 kb]   (2039 دریافت)