BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5110-fa.html
1، فاطمه حسینی2 ، فاطمه پهلوان3 ، محمد اسمعیل زاده آخوندی4 ، وحید فرهادی5 ، رقیه اصغری6
2- گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکده روان‌شناسی، دانشگاه آزاد رودهن، رودهن، ایران
3- گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکده روان‌شناسی، دانشگاه علوم تحقیقات سیرجان، سیرجان، ایران
4- گروه روان‌شناسی مشاوره، دانشکده روان‌شناسی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران
5- باشگاه پژوهش گران جوان و نخبگان، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
6- گروه روان‌شناسی عمومی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم مغز(tDCS) بر حافظه فعال افراد مبتلا به افسردگی اساسی بود.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پی‌گیری با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری پژوهش را مراجعان سرپایی زن مراکز خصوصی روانپزشکی و مراکز خدمات مشاوره و روان‌شناختی شهر تهران در نیمه‌ی اول سال 1395 که حداقل یک بار تشخیص اختلال افسردگی را توسط روان‌پزشک دریافت کرده بودند، تشکیل دادند. از این افراد، 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس ملاک‌های ورود و خروج به عنوان افراد گروه نمونه در نظر گرفته شدند و به صورت تصادفی منظم در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. تحریک الکتریکی مستقیم مغز(tDCS) در 10 جلسه برای گروه آزمایش انجام شد. در حالی که آزمودنی‌های گروه کنترل چنین مداخله‌ای دریافت نکردند. جهت گردآوری اطلاعات حافظه فعال از آزمون بک استفاده شد. برای آزمون فرضیه پژوهش از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم مغز(tDCS) بر افزایش حافظه فعال تأثیر معناداری داشت و این تأثیر تا مرحله پی‌گیری نیز تداوم یافت.
نتیجه‌گیری: از این رویکرد درمانی می‌توان در بهبود حافظه فعال در افراد مبتلا به افسردگی اساسی استفاده نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
