دوره 20، شماره 7 - ( مهرماه 1396 1396 )
جلد 20 شماره 7 صفحات 107-98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moatti S, Shojaee Sadi B, Ghaznavi-rad E. Genetic Analysis of Integrons among Methicillin-resistant and Susceptible Staphylococcus aureus Isolated from Nosocomial Infections
. J Arak Uni Med Sci 2017; 20 (7) :98-107
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5235-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5235-fa.html
معطی سمیه، شجاعی سعدی بهروز، غزنوی راد احسان اله. بررسی ژنتیکی اینتگرون‌ها در استافیلوکوکوس اورئوس‌های حساس و مقاوم به متی‌سیلین جدا شده از عفونتهای بیمارستانی . مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1396; 20 (7) :98-107
1- واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
2- گروه میکروبیولوژی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
3- گروه میکروب شناسی وایمنی شناسی، مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران ،e.ghaznavirad@arakmu.ac.ir
2- گروه میکروبیولوژی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
3- گروه میکروب شناسی وایمنی شناسی، مرکز تحقیقات پزشکی مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران ،
چکیده: (3293 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: اینتگرون ها عوامل ژنتیکی متحرکی هستند که در گسترش و حمل ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی موثرند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، بررسی فراوانی اینتگرونهای کلاس 1، 2 و 3 و مقایسه آن در ایزوله های MRSA و MSSA جدا شده از عفونتهای کلینیکی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه،50 ایزوله MRSA و 50 ایزوله MSSA از عفونتهای مختلف بیمارستان ولیعصر شهر اراک جمع آوری گردید. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. سپس وجود ژن mecA جهت تایید مقاومت بررسی شد. فراوانی اینتگرونهای کلاس 1 و 2 و 3 و حضور ژن های qacE
1 و ژن sul1 در ناحیه متغیر ایزوله ها با استفاده از روش PCR تعیین شد.
یافته‌ها: بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها مربوط به آنتی بیوتیک کلیندامایسین بود. تمامی ایزوله ها نسبت به ونکومایسین حساسیت نشان دادند.80 درصد از MRSA ها دارای اینتگرون کلاس 1و 12 درصد دارای اینتگرون کلاس 2 بودند. همچنین تمامی ایزوله هایی که اینتگرون کلاس 1 درآنها مشاهده شد حاوی ژن qacE 1, sul1 نیز بودند. میزان فراوانی اینتگرون کلاس 1 و 2 به ترتیب در MSSAها40 درصد و 4 درصد بود. اینتگرون کلاس 3 نیز در ایزوله ها یافت نگردید.
نتیجه گیری: میزان فراوانی اینتگرون کلاس 1، در سویه های MRSA و MSSAهای مورد مطالعه بسیار بالا
می باشد که این عامل احتمالاً می تواند نقشی در تسهیل گسترش سویه هایی با مقاومت دارویی داشته باشد. این یافته باید در نظر پزشکان بالینی و کمیته کنترل عفونت بیمارستان جدی تلقی شود.
زمینه و هدف: اینتگرون ها عوامل ژنتیکی متحرکی هستند که در گسترش و حمل ژنهای مقاومت آنتی بیوتیکی موثرند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، بررسی فراوانی اینتگرونهای کلاس 1، 2 و 3 و مقایسه آن در ایزوله های MRSA و MSSA جدا شده از عفونتهای کلینیکی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه،50 ایزوله MRSA و 50 ایزوله MSSA از عفونتهای مختلف بیمارستان ولیعصر شهر اراک جمع آوری گردید. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. سپس وجود ژن mecA جهت تایید مقاومت بررسی شد. فراوانی اینتگرونهای کلاس 1 و 2 و 3 و حضور ژن های qacE
1 و ژن sul1 در ناحیه متغیر ایزوله ها با استفاده از روش PCR تعیین شد.یافته‌ها: بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها مربوط به آنتی بیوتیک کلیندامایسین بود. تمامی ایزوله ها نسبت به ونکومایسین حساسیت نشان دادند.80 درصد از MRSA ها دارای اینتگرون کلاس 1و 12 درصد دارای اینتگرون کلاس 2 بودند. همچنین تمامی ایزوله هایی که اینتگرون کلاس 1 درآنها مشاهده شد حاوی ژن qacE
1, sul1 نیز بودند. میزان فراوانی اینتگرون کلاس 1 و 2 به ترتیب در MSSAها40 درصد و 4 درصد بود. اینتگرون کلاس 3 نیز در ایزوله ها یافت نگردید.نتیجه گیری: میزان فراوانی اینتگرون کلاس 1، در سویه های MRSA و MSSAهای مورد مطالعه بسیار بالا
می باشد که این عامل احتمالاً می تواند نقشی در تسهیل گسترش سویه هایی با مقاومت دارویی داشته باشد. این یافته باید در نظر پزشکان بالینی و کمیته کنترل عفونت بیمارستان جدی تلقی شود.
واژه‌های کلیدی: استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین، اینتگرون، واکنش زنجیره ای پلی مراز
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
