دوره 3، شماره 4 - ( زمستان 1379 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 30-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghadami A. The Study of Prevalence Rate of Phlebitis and Comparing the Risk of it Among Clients According to Inserting Time of Intravenous Equipments During 24,48,72 and 96 hours. J Arak Uni Med Sci 2000; 3 (4) :27-30
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-6641-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-6641-fa.html
قدمی احمد. بررسی میزان شیوع و مقایسه خطر ایجاد فلبیت در بیماران بر حسب زمان جایگزاری وسایل داخل وریدی در طی 24، 48، 72 و 96 ساعت. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1379; 3 (4) :27-30
دانشکده پرستاری و مامائی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
چکیده: (705 مشاهده)
جایگزاری وسایل داخل وریدی امروزه یکی از روش های متداول تهاجمی در مراقبت های درمانی است و یکی از شایع ترین عوارض آن فلبیت می باشد. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع و مقایسه خطر ایجاد فلبیت در بیماران بر حسب زمان جایگزاری وسایل داخل وریدی در طی 24، 48،72 و 96 ساعت انجام شد. 350 بیمار بستری در بخش ارتوپدی با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها با روش های آماری توصیفی تحلیلی و آزمون بقا تجزیه و تحلیل شد. میزان شیوع فلبیت 31% بود. میزان خطر ایجاد فلبیت در فواصل زمانی 24،48،72 و 96 ساعت به ترتیب 0/0034، 0/0046 ، 0/0154 و 0/0187 درصد بود که با افزایش زمان جایگزاری وسایل داخل وریدی افزایش یافته بود. ازمون تحلیل بقا اختلاف معنی داری را بین مقادیر فوق نشان نداد. (P>0/05) با توجه به خط مشی کنونی جهت باقی ماندن وسایل داخل وریدی تا حداکثر 72 ساعت و نتایج به دست آمده (عدم وجود اختلاف معنی دار بین ساعات فوق از نظر ایجاد فلبیت)، لازم است مطالعات وسیع تری در این زمینه انجام گیرد. نتایج مشابه راهی جهت اوقات صرف شده پرسنل پرستاری جهت برقراری خطوط داخل وریدی و کاهش هزینه های تحمیلی به بیمار و جامعه می گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
