مقدمه 
سندرم داون با شیوع 1تا 2 مورد در هر 1000 تولد در کشورهای آسیایی و قفقازی، متداول‌ترین اختلال کروموزومی است که موجب عقب‌ماندگی ذهنی می‌شود [1]. مطالعات نوروآناتومیکی در این افراد نشان می‌دهد اندازه ماده سفید و خاکستری مغز آنان کمتر از حد طبیعی است که این نقایص مغزی ممکن است با تأخیر در مایلستون‌های حرکتی کلی و حرکتی گفتار مرتبط باشد و موجب آپرکسی دوران کودکی گفتار و دیزآرتری دوران کودکی و یا هر دوی آن‌ها شود [2].علت اختلال در بلع که یک مشکل ثابت و متداول در این افراد است و شامل مشکلات خاص در مرحله دهانی (بدعملکردی حسی و حرکتی بلع) و مرحله حلقی بلع است، هنوز مشخص نیست، اما بدشکلی‌های راه هوایی شامل شش‌های هایپوپلاستیک، لارینگومالاسی و رشد غیر طبیعی عملکرد حرکتی دهان و بدشکلی‌های ساختاری راه دهانی حلقی مانند زبان بزرگ می‌تواند مسبب این اختلال باشد [3]. ساختار عضلانی-دهانی به‌ویژه زبان، دارای تون عضلانی پایین است، و نیمه سوم چهرهاین افراد به‌طور کامل تکامل پیدا نکرده است [4 ,5]. در این افراد هنگام جویدن و بلع، ساختار نامتجانس داخل ماکزیلا نیز از قرار گرفتن دندان‌ها به‌طور مناسب بر روی هم برای تثبیت فک پایین و استخوان هایوئید جلوگیری می‌کند که این کاهش ناحیه تماسی اکلوژنی، می‌تواند موجب دوره‌های جویدن غیر طبیعی و توانایی پایین جویدن شود. برخی مطالعات نشان می‌دهد کودکان دارای سندرم داون از عملکرد جویدن و حداکثر نیروی اکلوزال کمتری نسبت به افراد طبیعی هم سن خود برخوردار هستند [6, 7]. افراد مبتلا به سندرم داون در موقعیت‌های دارای فشار، برای جبران عدم ارتباط قوس دندانی، می‌توانند فک پایین را با جلو کشیدن آن برای رسیدن به تماس دندانی بیشتر یا در صورت عدم موفقیت در این کار به وسیله قرار دادن زبان یا لب‌هایشان بین قوس‌های دندانی تثبیت کنند. بنابراین تکامل مهارت‌های بلع و جویدن در کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم داون آسیب دیده است [8]. ارزیابی جویدن ممکن است بر اساس پرسش‌نامه‌ای که فرد خود پاسخ می‌دهد یا در بیمارانی که خودشان نمی‌توانند پاسخ‌گو باشند به وسیله پرسش‌نامه‌ای که فرد دیگری پر می‌کند، صورت گیرد [9]. به‌عنوان مثال رضایی و همکاران در سال 1391، درمطالعه‌ای مهارت‌های خوردن 30 کودک مبتلا به سندرم داون مدارس استثنایی شهر همدان را با استفاده از ابزار غربالگری مشکلات خوردن مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که مشکلات خوردن در کودکان سندرم داون شیوع بالایی دارد و مشکل در مهارت‌های خوردن از قبیل عدم توانایی جویدن و قورت دادن در این کودکان شیوع بیشتری دارد (80 درصد) [10]. در شرایط خاص، نشان داده شد که ارزیابی‌های مبتنی بر ​​​​​​​بیمار یک روش مناسب است که به‌ویژه در مطالعات کارآزمایی بالینی برای ارزیابی کفایت درمان به کار می‌رود. در این مورد به نظر می رسد، ترکیبی از روش‌های مبتنی بر بیمار و مبتنی بر آزمایشگاه مناسب باشد [11].​​​​​​​در روش آزمایشگاهی برای ارزیابی جویدن می‌توان از الکترومیوگرافی یا نوار عصب و عضله استفاده کرد. نوار عصب و عضله یا الکترومیوگرافی سطحی برای ثبت پتانسیل الکتریکی ​​​​​​​عضلات اسکلتی به کار می‌رود. حرکت عضله به وسیله یک تخلیه الکتریکی ناشی از کوتاه شدن فیبر عضلانی ایجاد می‌شود. گرفتن این سیگنال به وسیله نوار عصب و عضله سطحی ممکن است غیر تهاجمی و یا تهاجمی (داخل سلولی) باشد. متخصصینی مانند دندانپزشکان، فیزیوتراپ‌ها و آسیب‌شناسان گفتار و زبان تمایل بیشتری به استفاده از روش غیرتهاجمی به‌عنوان یک ابزار تکمیلی برای تشخیص دارند. 
تحلیل نوار عصب و عضله امکان شناسایی رفتارهای عضله را ​​​​​​​در موقعیت‌های متفاوت مانند ارزیابی جویدن، بلع طی حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی را ایجاد می‌کند و تحلیل داده از طریق مطالعه ارتباط بین بسامد و شدت فعالیت الکتریکی ثبت شده انجام می‌شود. بنابراین رفتار عضله را تعیین می‌کند [12]. ​​​​​​​به‌عنوان مثال اونسین و همکاران در سال 2014 در مطالعه خود، ​​​​​​​فعالیت الکتریکی عضلات تمپورالیس و ماستر را با استفاده از تحلیل ارزش اصلی و مربع میانگین ریشه در 18 خانم 27 تا 50 ساله موقع استراحت، هنگام حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی و در جویدن ارادی میوه بدون هسته مقایسه کردند. آن‌ها به‌طور کلی نتیجه گرفتند که حداقل فعالیت الکتریکی در زمان استراحت وجود دارد. در هر دو عمل بستن محکم دهان (گاز گرفتن) و جویدن میوه، ارزش میانگین ریشه بیشتر از ارزش میانگین اصلی بود. فعالیت الکتریکی عضلات ماستر در مقایسه با عضله تمپورالیس در هر دو عمل حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی و جویدن بیشتر بود [13].
رَسِش مغزی و رشد کودک (شناختی، عاطفی و اجتماعی) در طول زندگی به تغذیه مناسب و کافی بستگی دارد و هرگونه اختلالی در مهارت‌های خوردن می‌تواند تهدیدی برای زندگی باشد. هرگونه نقصی در ساختار یا عملکرد می‌تواند باعث مشکلاتی در فعالیت‌های غذا خوردن مانند جویدن، بلعیدن و نوشیدن شود و با تأثیر بر رشد آموزشی، اجتماعی و ذهنی منجر به مشکلات بهداشتی و پزشکی جدی شود [14].
سندرم داون اختلالی است که با مشکلات حرکتی و اختلال در بلع و در نتیجه مشکلات تغذیه‌ای همراه است، چنانکه مطالعات شیوع مشکلات خوردن در این کودکان را حدود 50 تا 80 درصد گزارش کرده‌اند [15]. برای متخصصینی که با افراد مبتلا به سندرم داون سروکار دارند برای فهم بیشتر ویژگی‌های دیس فاژی در این جمعیت استفاده از ارزیابی‌های دستگاهی علاوه بر مشاهده‌ای حائز اهمیت است. 
با توجه به نقش انقباض عضلات تمپورال، ماستر و پتریگوئید میانی در بالا بردن فک تحتانی و با توجه به اینکه تاکنون مطالعه‌ای در مورد بررسی نوار عصب و عضله عضلات ماستر و تمپورال در موقع جویدن در کودکان مبتلا به سندرم داون و مقایسه آن با افراد طبیعی انجام نشده است، بنابراین انجام این مطالعه و دستیابی به نتایج آن می‌تواند کمک بزرگی به متخصصینی که به درمان و مداخله این بیماران مشغول هستند، کند؛ نتایج این مطالعه به مسئولین بهداشت و درمان، سازمان بهزیستی و توان‌بخشی و اداره آموزش و پرورش برای برآوردن ​​​​​​​نیازهای درمانی این بیماران کمک بسیاری خواهد کرد.
مواد و روش‌ها 
این مطالعه از نوع توصیفی‌تحلیلی و مورد شاهدی است که با هدف بررسی الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال در هنگام جویدن در کودکان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراک انجام شد.
پس از دریافت مجوز از دانشگاه علوم‌پزشکی اراک برای اجرای طرح تحقیقاتی و ارائه این مجوز به مدیران مراکز توان‌بخشی خصوصی و دولتی، مدارس استثنایی و مراکز بهزیستی شهر اراک، تعداد 15 کودک 2 تا 12 ساله مبتلا به سندرم داون (با استفاده از فرمول حجم نمونه این تعداد برآورد شد) از نمونه‌های در دسترس به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل:
-کودک مبتلا سندرم داون تشخیص داده شده توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب کودکان و یا متخصص ژنتیک بر اساس مراجعه به پرونده بیمار.
- کودک مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله و کودکان طبیعی که از نظر سنی و جنسیتی با آن‌ها تطبیق داده شده‌اند، می‌شود.
معیارهای خروج از مطالعه نیز شامل موارد زیر می‌شد:
- کودکان مبتلا به سندرم داونی که تشنج می‌کنند.
- کودکان مبتلا به سندرم داونی که دارای شکاف کام، شکاف لب، و مشکلات دندانی شدید (مشکلات دندانی که مانع جویدن غذا می شود) هستند.
- کودکان مبتلا به اختلالات جسمی‌حرکتی غیر از آن چه در حیطه مشکلات مربوط به سندرم داون قرار می‌گیرد مانند فلج مغزی، ضایعات نخاعی و غیره
- ابتلا به سرماخوردگی، ویروس آنفلوآنزا و بیماری های دیگری که ممکن است بر نتایج مطالعه اثر مخدوش‌کننده داشته باشد. 
- کودکانی که خود و یا والدین آن‌ها مایل به همکاری نبودند.
در مورد کودکان طبیعی نیز پس از ارائه مجوز به مدیران مدارس و مهدکودک‌های شهر اراک، از میان کودکان طبیعی 2 تا 12 ساله، 15 نفر از آن‌هایی که طبق روش همسان‌سازی فرد به فرد از نظر سنی و جنسیتی با نمونه‌های مبتلا به سندرم داون مطابقت داشتند، به‌صورت در دسترس انتخاب شدند.
پس از توضیح روند اجرای مطالعه مورد نظر به والدین کودکان مبتلا به سندرم داون و کودکان همتای طبیعی آنان و اینکه انجام این مطالعه هیچ‌گونه ضرری برای کودک نخواهد داشت و بعداز کسب رضایت‌نامه کتبی از آنان، آزمونگر که آسیب شناس ​​​​​​​گفتار و زبان و مهندس الکترونیک بودند، از کودک (چه طبیعی و چه کودک مبتلا به سندرم داون) می‌خواستند تا به راحتی بر روی یک صندلی نشسته و در حالی که سرش به جایی تکیه ندارد، نمایشگر دستگاه را در مقابل صورت خود نگاه کند. بررسی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورالیس توسط دستگاه الکترومیوگرافی 8 کاناله دارای فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز و 24BIT (شرکت پرتو دانش) که کالیبره شده، انجام شد. الکترود به کار رفته، الکترود سطحی مونوپلار ده میلیمتری از جنس کلرید نقره بود. الکترود مرجع بر روی پیشانی بیمار یک سانتی‌متر بالای گلابلای نسج نرم، الکترو دارت روی پل بینی و الکترود فعال برای عضله تمپورالیس 2/5 سانتیمتر خلف و 1/5 سانتی‌متر بالای کانتوس قرار می‌گرفت. محل قرارگیری الکترود فعال عضله ماستر نیز در حد فاصل یک سوم خلفی و دو سوم قدامی خلفی خط اروتراگرس بود. محل قرارگیری الکترودها با پنبه آغشته به اتیل الکل 90 درصد تمیز شده و الکترود با استفاده از ژل در محل مشخص قرار گرفته و توسط لوکوپلاست ثابت می‌شود. درجه حرارت محیط در محدوده 2±25 درجه سانتی‌گراد کنترل می‌شود. پس از جای‌گذاری الکترودها در حالی که فرد صفحه نمایش را نگاه می‌کرد، فعالیت الکتریکی عضلات تمپورالیس و ماستر در هنگام جویدن ارادی میوه بدون هسته (در این تحقیق جویدن میوه سیب مورد ارزیابی قرار گرفت) ثبت می‌شد. آن‌گاه اطلاعات به‌دست آمده برای بررسی از نظر آماری وارد Spss می‌شد.
یافته‌ها
در این مطالعه 15 کودک مبتلا به سندرم داون و 15 فرد سالم همسان از نظر سنی و جنسیتی شرکت کردند که اطلاعات جمعیت‌شناسی آن‌ها به شرح جدول ​​​​​​​زیر است.


در این بخش با توجه به جداول، نتایج بررسی الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال هنگام جویدن در کودکان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراک ارائه می‌شود.
جدول شماره 2 میانگین شدت و بسامد الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال در کودکان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراک را هنگام جویدن نشان می‌دهد.


جدول شماره 3 میانگین شدت و بسامد الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال در کودکان طبیعی 2 تا 12 ساله شهر اراک هنگام جویدن را نشان می‌دهد.


جداول شماره 4، 5 و 6 به مقایسه میانگین شدت و بسامد الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال بین کودکان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراک با همتایان طبیعی آنان هنگام جویدن می‌پردازد.






بحث
​​​​​​​الکترومیوگرافی بهعنوان یک روش غیر تهاجمی برای ارزیابی بار کاری و خستگی در سیستم عضلانی در موقعیتهای مختلف مرتبط با کار مورد استفاده است [16, 17].
سیگنال الکترومیوگرافی یک سیگنال بیومکانیکی است که جریان‌های الکتریکی به وجود آمده در عضلات طی انقباض که نشاندهنده فعالیت عصبیعضلانی است، اندازهگیری میکند. سیستم عصبی همیشه فعالیت عضله را کنترل میکند (انقباض آرامش). سیگنال الکترومیوگرافی یک سیگنال پیچیده است که توسط سیستم عصبی کنترل میشود و به ویژگیهای آناتومیکی و ویژگیهای عضلات وابسته است. سیگنال الکترومیوگرافی هنگام گذشتن از طریق بافتهای مختلف به نویز نیاز دارد. علاوه بر این تعیینکننده الکترومیوگرافی، به ویژه اگر در سطح پوست باشد، سیگنالها را از واحدهای حرکتی مختلف در همان زمان جمعآوری میکند که ممکن است تعامل سیگنالهای متفاوت را ایجاد کند [18].
پارامترهای مختلفی قادر به توضیح فعالیت عضله است که متداوترین آنها از پارامترهایی که دامنه سیگنال (محدوده زمانی) و قدرت تراکم طیفی (محدوده فرکانسی) را توضیح میدهند، استفاده میکند. مطالعات گذشته پارامترهای مختلفی که قدرت طیف را مشخص میکند (عمدتاً فرکانس نیروی میانگین و فرکانس میانه)، تحلیل کردند که در این مطالعه نیز این موارد تحلیل شدند [26]. فرکانس میانگین و (فرکانس میانه بهعنوان یک شاخص نیرو و خستگی به کار میرود. فرکانس میانه به عنوان فرکانسی است که در آن طیف فرکانس به دو قسمت برابر تقسیم میشود. محدوده فرکانس میانه بهطور معمول از 7 تا 120 هرتز است. ارتباط بین خستگی و پارامترهای طیف الکترومیوگرافی سطحی بهعنوان هدف و یک ارزش ارزیابی غیرتهاجمی قدرت عضلات است [19, 20].  
پارامترهای سیگنال الکترومیوگرافی به عوامل مرتبط با آزمون یا شخص مورد آزمون یا تکنیک اندازهگیری سیگنال الکترومیوگرافی مرتبط است [21]. عوامل مرتبط با شخص مورد آزمون سن، جنس است. قدرت عضله درگیر در فعالیتها بهطور چشمگیری بر ویژگیهای سیگنال الکترومیوگرافی اثرگذار است. اثر این عوامل بر پارامترهای الکترومیوگرافی بهطور خاصی مهم است [22]. 
هنگامی که نیروی اعمالشده در ارتباط با سیگنال الکترومیوگرافی شناسایی شد، دو عامل باید در نظر گرفته شود: بزرگی نیرو و شیوهای که نیرو اعمال میشود (به عنوان مثال انقباضات ramp یا Step). دامنه سیگنال الکترومیوگرافی به سطح نیروی عضله با یک فرایند افزایشی وابسته است [22، 23]. تحلیل سیگنالهای الکترومیوگرافی عموماً به سه موضوع تقسیم میشود، نیروی عضله، خط هندسه و زاویه مفصل عضله و خستگی عضله [21].
به دلیل اشکالاتی در فرکانس میانگین و فرکانس میانه که یک ارتباط غیر خطی بین نیروی عضله و ارزش ویژگی بین نیروی عضله و ارزش ویژگی وجود دارد، به‌ویژه در عضله بزرگ در انقباضات داینامیک دوره‌ای [24, 25]، یک وابستگی به زمان فرکانس میانگین و فرکانس میانه برای انقباضات دینامیک محاسبه می‌شود. متعاقب یک شیب خط رگرسیون که با حداکثر ارزش‌های فرکانس میانگین و فرکانس میانه طی یک تعداد انقباضات دوره‌ای متناسب است، به‌عنوان یک شاخص خستگی مورد استفاده است [26]. هدف کلی در این تحقیق، بررسی الکترومیوگرافی عضلات ماستر و تمپورال در هنگام جویدن در کودکان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراک بود.
اگر به مقایسه نتایج این مطالعه با نتایج مطالعات مشابه پرداخته شود، مطالعه‌ای که بیشترین تشابه را دارد، تحقیقی در سال 1989 با عنوان تحلیل الکترومیوگرافی عضله ماستر در افراد مبتلا به سندرم داون بود که نتایج آن به شرح زیر است:
در هنگام بستن دهان فعالیت عضلات ماستر مشاهده می‌شود، اما هیچ تفاوت معناداری در پتانسیل‌ها بین افراد طبیعی و افراد مبتلا به سندرم داون مشاهده نشد.
در حرکات باز و بسته کردن سریع دهان همراه با تماس اکلو‌ژنی با این که مطالعات چندین محقق فعالیت قوی در عضلات ماستر راست و چپ در مرحله بسته شدن نشان داد، اما در افراد مبتلا به سندرم داون فعالیت متوسط و جزئی نشان داده شد. همجنین یک سرعت خفیف و در مقایسه با افراد طبیعی یک مدت زمان سکوت واضح بین یک انقباض و دیگری مشاهده شد که نشان می‌دهد که موقعی که ما سرعت را به حرکات وارد می‌کنیم، افراد دچار تون عضلانی پایین یک پتانسیل خفیف فعالیت عضلانی و فاصله خفیف بین مدت‌زمان‌های انقباض وارد می‌کنند. این حالت ممکن است با یک کاهش تعداد گیرنده‌ها (مکانورسپتورها) در غشای پریودنتال، کپسول مفصلی، دیسک مفصل تمپورومندیبولار و عضله توجیه شود که مسئول جمع‌آوری و ارسال تحریک پروپریوسپتیو به سمت هسته تری ‌ژمینال تنه انسفالیک در افراد طبیعی است. فرضیه دیگر با یک ناتوانی هماهنگی حرکتی به‌عنوان یک مسئول برای این رفتار عضلانی مرتبط است. در نیروی محرکه مندیبل افراد مبتلا به سندرم داون در ایجاد آن حرکت مشکلاتی دارند، چنانکه غیر ممکن است مشاهده شود که آیا نیروی محرکه با یا بدون تماس اکلو‌نی به‌طور مجزا انجام شد، اگرچه آن‌ها پتانسیل‌های الکترومیوگرافی مشابهی نشان دادند. بر اساس مشاهدات برخی محققین در حرکت چپ به راست به‌طور طرفی نتایج افراد طبیعی و مبتلا به سندرم داون مشابه بود. در حرکات جویدن با دندان پیشین نتایج قوی و خیلی قوی عضله ماستر را در افراد مبتلا به سندرم داون نشان داد. در حرکات انسداد مرکزی اجباری تفاوت‌هایی در پتانسیل‌های فعالیت میان افراد طبیعی و افراد مبتلا به سندرم داون پیدا شد. مطالعات نشان داد یک فعالیت قوی عضله ماستر در این حرکت وجود دارد. ما در افراد مبتلا به سندرم داون به پتانسیل فعالیت با مقدار متوسط در 23/3 درصد از موارد دست یافتیم که افراد مبتلا به سندرم داون یک کاهش تونوس عضلانی هنگامی که عضله در بیشترین فراوانی است، نشان می‌دهندکه فرض می شود که قسمت سطحی عضله ماستر و عضله تریگوئید میانی در افراد طبیعی هنگامی که فک بایستی بر مقاومت غلبه نماید در حرکات جویدن درگیر است [27]. بنابراین نتایج این مطالعه را می‌توان با نتایج مطالعه حاضر همسو دانست.
در مطالعه هنکویین و همکاران با هدف بررسی تفاوت‌ها در شاخص‌های جویدن بین یک گروه 11 نفره بزرگسال دچار سندرم داون و یک گروه 12 نفره بدون سندرم داون، توانایی جویدن را به وسیله ضبط ویدئویی طی یک وعده غذایی استاندارد که شامل ده غذایی طبیعی بود ارزیابی کردند. متغیرهایی که جمع ‌وری شدند شامل زمان جویدن، تعداد دوره‌های جویدن، بسامد جویدن، تعداد دوره‌های جویدن باز و عدم پذیرش غذا بود. چندین تفاوت در هر دو جهات برای زمان جویدن و تعداد دوره‌های جویدن بین دو گروه وجود داشت. علاوه بر این به استثنای پوره گروه دچار سندرم داون میانگین بسامد جویدن پایین‌تری نسبت به گروه مرجع داشت و نمی‌توانستند همه غذاهای ارائه‌شده را بخورند [8]. نتایج این مطالعه نیز با نتایج مطالعه حاضر هم سو است. این نظریه که افراد دارای سندرم داون دچار مشکلات جویدن هستند و قدرت عضلانی کمتری دارند و دچار خستگی می‌شوند، با این مطالعه قوت می‌گیرد و بایستی راهکارهای درمانی برای افزایش قدرت عضلات مسئول جویدن در این افراد با پیگیری بیشتری بررسی شود.
در مطالعه‌ای در سال 2021 با عنوان «عملکرد جویدن در کودکان مبتلا به سندرم داون 8 تا 10 ساله» حداکثر نیروی اکولوزال با استفاده از ​​​​​​​ GM10 Nagano Keiki Co.™ portable transducer تعیین شد. نتایج نشان داد کودکان دارای سندرم داون تقریباً 50 درصد عملکرد جویدن و حداکثر نیروی اکلوزال نسبت به کودکان هم‌سن و بدون سندرم داون را دارند [28] که نتایج این مطالعه نیز از نتایج مطالعه حاضر حمایت می‌کند.

در مطالعه‌ای از موارد مبتلا به سندرم داون و موارد کنترل انجام حرکات هرچه سریع‌تر جمع کردن و باز کردن شانه درخواست شد. موارد مبتلا به سندرم داون گسیختگی‌هایی در جفت‌های آگونیست برخلاف آنتاگونیست نشان دادند. همچنین الگوهای انحرافی در مفاصل پوسچری اصلی نشان دادند آن‌ها از یک راهکار متفاوت استفاده می‌کنند که ممکن است مرتبط با دست و پا چلفتی بودن آن‌ها باشد [29]. بنابراین شاخص‌های حرکتی غیر از عضلات مسئول جویدن در عضلات مربوط به شانه افراد مبتلا به سندرم داون هم دچار اختلال می‌باشد.در مطالعه‌ای با هدف ارزیابی مفصل تمپورومندیبولار افراد مبتلا به سندرم داون بر روی 40 نفر به این نتیجه رسیدند که 77/5 درصد از این افراد دچار اختلالات تمپورومندیبولار می‌باشند [30] که می‌توان نتایج تحقیق حاضر را با نتایج این مطالعه مرتبط دانست و چه بسا اختلال در مفصل تمپورومندیبولار مزید بر علت اختلال عضلات مسئول در جویدن این افراد باشد.در مطالعه پریس نشان داده شد سطح انرژی مورد نیاز برای فعالسازی مکانیزم صوتی از سطح استراحت به سطح صوتی اش در افراد مبتلا به سندرم داون دو برابر گروه کنترل بود [31].
نتیجه‌گیری 
میانگین دامنه (شدت) و بسامد میانگین سیگنال الکتریکی عضله در حالت جویدن در اکثر عضلات بین دو گروه مبتلا به سندرم داون و طبیعی متفاوت اما در مورد میانگین بسامد میانه در اکثر عضلات تفاوت‌ها غیر معنادار بود.
با ارائه نتایج این مطالعه و همچنین مطالعات دیگر نشان داده شد که گنجاندن راهکارها و ابزارهای ارزیابی جویدن و بلع و به تبع آن ملاحظات درمانی ویژه برای درمان اختلالات بلع در این افراد امری لازم و ضروری است و بایستی راهکارهای درمان توان‌بخشی و پزشکی این افراد با جدیت بیشتری ادامه یابد.

ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
پروتکل این مطالعه در کمیته اخلاق دانشکده پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی اراک با کد IR.ARAKMU.REC.1396.76 به تأیید رسیده است. در ضمن اطلاعات فردی هیچ کدام از این افراد فاش نشده است و رضایت‌نامه کتبی از والدین دریافت شد. همچنین موارد دارای اختلال جهت پیگیری‌های بعدی به متخصصین پزشکی و توان‌بخشی ارجاع داده شدند.

حامی مالی
دانشگاه علوم‌پزشکی اراک از نظر مالی از این پژوهش با کد 2794 حمایت کرده است.

مشارکت نویسندگان
نگارش و طراحی: عبدالرضا یاوری و محمدرضا عرب؛ اجرا، تهیه دست‌نوشته و تحلیل و تجزیه نتایج: عبدالرضا یاوری، محمد رضا عرب، مرضیه بابایی و فرهاد فاتحی؛ تأیید نسخه نهایی: مرضیه بابایی و فرهاد فاتحی.

تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان این مقاله تعارض منافع ندارد.

تشکر و قدردانی
از اداره کل آموزش‌و پرورش شهر اراک، اداره بهزیستی و مراکز و مؤسسات توان‌بخشی تشکر می‌شود.

References
1.Jaruratanasirikul S, Kor-Anantakul O, Chowvichian M, Limpitikul W, Dissaneevate P, Intharasangkanawin N, et al. A population-based study of prevalence of Down syndrome in Southern Thailand. World J Pediatr. 2017; 13(1):63-9. [DOI:10.1007/s12519-016-0071-5] [PMID]
2.Rupela V, Velleman SL, Andrianopoulos MV. Motor speech skills in children with Down syndrome: A descriptive study. Int J Speech Lang Pathol. 2016; 18(5):483-92. [DOI:10.3109/17549507.2015.1112836] [PMID]
3.Jackson A, Maybee J, Moran MK, Wolter-Warmerdam K, Hickey F. Clinical characteristics of dysphagia in children with Down Syndrome. Dysphagia. 2016; 31(5):663-71. [DOI:10.1007/s00455-016-9725-7] [PMID]
4.Farkas LG, Munro IR, Kolar JC. Abnormal measurements and disproportions in the Face of Down’s Syndrome Patients: Preliminary report of an anthropometric study. Plast Reconstr Surg. 1985; 75(2):159-69. [DOI:10.1097/00006534-198502000-00002] [PMID]
5.Fischer-Brandies H. Cephalometric comparison between children with and without Down’s syndrome. Eur J Orthod. 1988; 10(3):255-63. [DOI:10.1093/ejo/10.3.255] [PMID]
6.Luke D, Lucas P. Chewing efficiency in relation to occlusal and other variations in the natural human dentition. Br Dent J. 1985; 159(12):401-3. [DOI:10.1038/sj.bdj.4805742] [PMID]
7.English JD, Buschang P, Throckmorton G. Does malocclusion affect masticatory performance? Angle Orthod. 2002; 72(1):21-7. [DOI:10.1043/0003-3219(2002)072%3C0021:DMAMP%3E2.0.CO;2]
8.Hennequin M, Allison P, Faulks D, Orliaguet T, Feine J. Chewing indicators between adults with Down syndrome and controls. J Dent Res. 2005; 84(11):1057-61. [DOI:10.1177/154405910508401117] [PMID]
9.Allison P, Hennequin M. The oral assessment in Down syndrome questionnaire (OADS): Development of an instrument to evaluate oral health problems in individuals with Down syndrome. Community Dent Health. 2000; 17(3):172-9. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11108405/
10.Rezaei M, Rashedi V, Heidari A. [Eating problems among children with Down syndrome (Persian)]. J Kermanshah Univ of Med Sci. 2013; 16(8):682-4. https://sites.kowsarpub.com/jkums/articles/77283.html
11.Feine J, Lund J. Measuring chewing ability in randomized controlled trials with edentulous populations wearing implant prostheses. J Oral Rehabil. 2006; 33(4):301-8 [DOI:10.1111/j.1365-2842.2006.01614.x] [PMID]
12.Phinyomark A, Scheme E. EMG pattern recognition in the era of big data and deep learning. Big Data Cogn Comput. 2018; 2(3):21. [DOI:10.3390/bdcc2030021]
13.Oncins MC, Vieira MM, Bommarito S. Electromyography of the masticatory muscles: Analysis in the original and RMS value. Rev CEFAC. 2014; 16(4):1215-21. [DOI:10.1590/1982-021620146913]
14.Laud RB, Girolami PA, Boscoe JH, Gulotta CS. Treatment outcomes for severe feeding problems in children with autism spectrum disorder. Behav Modif. 2009; 33(5):520-36. [DOI:10.1177/0145445509346729] [PMID]
15.Nordstrøm M, Retterstøl K, Hope S, Kolset SO. Nutritional challenges in children and adolescents with Down syndrome. Lancet Child Adolesc Health. 2020; 4(6):455-64. [DOI:10.1016/S2352-4642(19)30400-6]
16.Botter A, Lanfranco F, Merletti R, Minetto MA. Myoelectric fatigue profiles of three knee extensor muscles. Int J Sports Med. 2009; 30(6):408-17. [DOI:10.1055/s-0028-1112142] [PMID]
17.Farina D, Merletti R. Methods for estimating muscle fibre conduction velocity from surface electromyographic signals. Med Biol Eng Comput. 2004; 42(4):432-45. [DOI:10.1007/bf02350984] [PMID]
18.Reaz M, Hussain M, Mohd-Yasin F. Techniques of EMG signal analysis: Detection, processing, classification and applications (Correction). Biol Proced Online. 2006; 8:163. [DOI:10.1251/bpo124] [PMID] [PMCID]
19.Farina D, Fosci M, Merletti R. Motor unit recruitment strategies investigated by surface EMG variables. J Appl Physiol. 2002; 92(1):235-47. [DOI:10.1152/jappl.2002.92.1.235] [PMID]
20.Ravier P, Buttelli O, Jennane R, Couratier P. An EMG fractal indicator having different sensitivities to changes in force and muscle fatigue during voluntary static muscle contractions. J Electromyogr Kinesiol. 2005; 15(2):210-21. [DOI:10.1016/j.jelekin.2004.08.008] [PMID]
21.Sung PS. Multifidi muscles median frequency before and after spinal stabilization exercises. Arch Phys Med Rehabil. 2003; 84(9):1313-8. [DOI:10.1016/S0003-9993(03)00139-4]
22.Cechetto A, Parker P, Scott R. The effects of four time-varying factors on the mean frequency of a myoelectric signal. J Electromyogr Kinesiol. 2001; 11(5):347-54. [DOI:10.1016/S1050-6411(01)00010-4]
23.Roman-Liu D. The influence of confounding factors on the relationship between muscle contraction level and MF and MPF values of EMG signal: A review. Int J Occup Saf Ergon. 2016; 22(1):77-91. [DOI:10.1080/10803548.2015.1116817] [PMID] [PMCID]
24.Bilodeau M, Arsenault AB, Gravel D, Bourbonnais D. EMG power spectra of elbow extensors during ramp and step isometric contractions. Eur J Appl Physiol Occup Physiol. 1991; 63(1):24-8. https://doi.org/10.1007/BF00760796 [DOI:10.1007/bf00760796] [PMID]
25.Potvin J. Effects of muscle kinematics on surface EMG amplitude and frequency during fatiguing dynamic contractions. J Appl Physiol. 1997; 82(1):144-51. [DOI:10.1152/jappl.1997.82.1.144] [PMID]
26.Zhou P, Rymer WZ. Factors governing the form of the relation between muscle force and the EMG: A simulation study. J Neurophysiol. 2004; 92(5):2878-86. [DOI:10.1152/jn.00367.2004] [PMID]
27.Cifrek M, Tonković S, Medved V. Measurement and analysis of surface myoelectric signals during fatigued cyclic dynamic contractions. Measurement. 2000; 27(2):85-92. [DOI:10.1016/S0263-2241(99)00059-7]
28.Niccoli Filho WD, Vitti M, Moraes FMD. Electromyographic analysis of the masseter muscle in persons with Down’s syndrome. Rev odontol UNESP. 1989; 18:293-304. http://host-article-assets.s3.amazonaws.com/rou/5880174d7f8c9d0a098b466d/fulltext.pdf
29.Wintergerst A, López-Morales MP. Masticatory function in children with Down syndrome. Physiol Behav. 2021; 235:113390. [DOI:10.1016/j.physbeh.2021.113390] [PMID]
30.Aruin AS, Almeida GL. A coactivation strategy in anticipatory postural adjustments in persons with Down syndrome. Motor control. 1997; 1(2):178-91. [DOI:10.1123/mcj.1.2.178]
31.Salazar AP, Nery JC, Donini LL, Nora VP, Peralles SR. Temporomandibular joint evaluation in subjects with Down syndrome. Int Med Rev Down Syndr. 2016; 20(3):39-42. [DOI:10.1016/j.sdeng.2016.07.001]
32.Pryce M. The voice of people with Down syndrome: An EMG biofeedback study. Downs Syndr Res Pract. 1994; 2(3):106-11. [DOI:10.3104/reports.39]