دوره 25، شماره 1 - ( فروردین و اردیبهشت 1401 )                   جلد 25 شماره 1 صفحات 39-28 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
2- گروه پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران. ، mbayani@mail.com
3- گروه رادیولوژی دهان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
4- گروه اندودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
چکیده:   (2094 مشاهده)
زمینه و هدف استفاده از آلوگرافت به‌تنهایی و یا همراه با مواد استخوانی دیگر، پیشرفت‌های چشمگیری در پروسه‌های آگمنتاسیون استخوان نشان داده است. بر این اساس، هدف از این پژوهش، ارزیابی اثر محلول جنتامایسین 80 میلی‌گرم موضعی همراه با آلوگرفت در بازسازی هدایت‌شده استخوان در دیفکت‌های موجود در جمجمه رت است.
مواد و روش ها  در این پژوهش 12 سر موش ویستار به‌صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در هر گروه 6 سر موش وجود داشت. 3 عدد دیفکت در جمجمه آن‌ها ایجاد شد. یکی از آن دیفکت‌ها به‌تنهایی با آلوگرافت استخوانی انجمادی خشک‌شده غیرمعدنی پر شد و دیگری با آلوگرفت همراه با محلول جنتامایسین 80 میلی‌گرم و دیفکت سوم هم به‌عنوان گروه کنترل خالی گذاشته شد. بعد از گذشت 4 و 10 هفته موش‌ها برای تهیه نمونه‌های هیستولوژیک کشته شدند. ارزیابی‌های هیستولوژیک و هیستومورفومتریک برای اندازه‌گیری کیفی و کمی تشکیل استخوان، نوع استخوان جدید ساخته‌شده، وایتالیتی استخوان جدید، واکنش التهابی، نوع بافت هم‌بندی و آنژیوژنز انجام شد.
ملاحظات اخلاقی این مطالعه با کد اخلاق به شمارهIR.REC.ARAKMU.1397.30  از کمیته اخلاق دانشگاه اراک تصویب شد.
یافته ها در پایان هفته‌های 4 و 10، پس از جراحی، درصد متوسط استخوان‌سازی در ناحیه دیفکت‌های ایجادشده، در گروهی که آلوگرفت همراه با جنتامایسین بود، بیشتر نشان داده شد. در این مدت تفاوت چشمگیری بین این گروه و گروه کنترل بود.
نتیجه گیری طبق مطالعه حاضر، استفاده از جنتامایسین همراه با آلوگرافت استخوانی انجمادی خشک شده غیر معدنی اثر زیادی بر بازسازی استخوان در دیفکت‌های ایجادشده در جمجه رت دارد.
متن کامل [PDF 1211 kb]   (662 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (571 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: دهان و دندان
دریافت: 1400/3/18 | پذیرش: 1401/2/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.