زمینه و هدف: بازتوانی قلب یکی از اجزاء اساسی مراقبت از بیماران قلبی در بیمارستان و جامعه می‎باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای برنامه بازتوانی قلب بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد انجام پذیرفت. مواد و روش‎ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی با دو گروه مداخله و کنترل صورت گرفت. برای هر گروه 30 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد بستری در بیمارستان مرکز قلب ساری به صورت تصادفی انتخاب شد. گروه آزمون تحت برنامه بازتوانی منزل به صورت سه بازدید در منزل، در هفته‎های 4، 8 و 12 قرار گرفت. گروه کنترل هیچ مداخله‎ای را دریافت نکردند. داده ها از طریق پرسش‎نامه‎های مشخصات فردی، ابزار کیفیت زندگی و کنترل رفتارهای بهداشتی بیمار در منزل جمع‎آوری گردید، سپس از طریق نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون‎های کای دو، آنالیز واریانس و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دو گروه از نظر مشخصات فردی همگن بودند. کیفیت زندگی بیماران گروه آزمون، قبل و بعد از مداخله، در ابعاد جسمی و روحی روانی و در کل افزایش داشت (001/0p<)، هم‎چنین مقایسه کیفیت زندگی دو گروه آزمون و کنترل، از نظر آماری تفاوت معنی‎داری را نشان داد (001/0p<). نتیجه گیری: اجرای برنامه بازتوانی قلب در منزل می‎تواند سبب بهبودی در نتایج کیفیت زندگی این بیماران شود لذا می‎توان استفاده از روش یاد شده را در این بیماران توصیه کرد.

واژه‌های کلیدی: بازتوانی قلب، انفارکتوس میوکارد، کیفیت زندگی

متن کامل [PDF 3182 kb]   (2905 دریافت)