شیرین ایران فر، طراوت فاخری، فیروزه صفری، شیرین امیر فخری، منصور رضایی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۸۴ )
چکیده
مقدمه: از آن جائی که تشخیص زجر جنین و شناخت روش‌هایی که بتواند، علاوه بر حداقل هزینه و زمان، دارای ارزش تشخیصی بالایی باشد، در مامایی بسیار مهم است، این بررسی به منظور تعیین ارزش تشخیص آزمون تحریک ارتعاش صوتی در پیش گویی زجر جنین طی فاز فعال زایمان مادران مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی معتضدی شهر کرمانشاه در سال ۱۳۸۳-۱۳۸۲ انجام شد.
روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی انجام شد. ۳۸۰ زن حامله در فاز فعال زایمان با حاملگی ترم، تک قلو، پرزانتاسیون سفالیک، بدون بیماری زمینه‌ای و ناهنجاری واضح جنینی، افراد تحت مطالعه را تشکیل می‌دادند. قلب جنین ابتدا با مونیتورینگ خارجی به مدت ۱۵ دقیقه ثبت و سپس با استفاده از حنجره مصنوعی، صوت با شدت ۱۰۵ دسی بل به مدت ۳ ثانیه از روی شکم مادر به جنین داده و قلب جنین به مدت ۱۵ دقیقه ثبت شد. در صورت افزایش ۲ بار ۱۵ ضربه در دقیقه به مدت ۱۵ ثانیه در قلب، جنین واکنش‌دار و در غیر این صورت بدون واکنش قلمداد می‌شد. سایر متغیرهای مورد بررسی شامل: نوع زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم، دفع مکونیوم و طناب گردنی بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از درصد، فراوانی، میانگین و تعیین ارزش‌های تشخیصی و آزمون کای و تست دقیق فیشر، تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: سن افراد تحت مطالعه ۵/۸±۲۵/۲ سال، تعداد حاملگی آنها ۱/۳۳±۱/۹۴ و ۵۱/۸ درصد تعداد حاملگی آنها یک حاملگی بوده است. آپگار دقیقه اول ۰/۶۹±۸/۶۱ بود و قلب جنین قبل از تحریک صوتی ۶۱/۱ درصد دارای واکنش و ۲۶/۳ درصد مشکوک و پس از تحریک صوتی ۶۰/۸ درصد دارای واکنش و ۵/۳ درصد مشکوک بود. حساسیت و ویژگی و صحت آزمون تحریک صوتی در پیش‌گویی زجر جنین به ترتیب ۸۸/۳ درصد، ۷۰ درصد، ۷۵/۵ درصد و در روش بدون تحریک صوتی ۶۸/۳ درصد و ۶۶/۵ درصد و ۲۳/۶ درصد بود.
نتیجه گیری: ارزش تشخیصی آزمون تحریک صوتی در پیش گویی زجر جنین بالا بود و این آزمون قدرت کاهش نتایج قلب جنین مشکوک را داشت. توصیه می‌گردد که تحقیقات بیشتری درخصوص مدت، شدت صوت و هم‌چنین استفاده از الگوهای دوره‌ای قلب جنین صورت گیرد.
