زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید شایع‌ترین آرتریت التهابی است. شایع‌ترین عوارض چشمی این بیماری کراتوکونژکتویت سیکا، اسکلریت و اپی اسکلریت می‌باشند. هدف این مطالعه بررسی بیماران آرتریت روماتویید از نظر سندرم شوگرن می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۹۰ بیمار با تشخیص آرتریت روماتویید که به مدت ۶ ماه به درمانگاه یا بخش روماتولوژی بیمارستان رسول اکرم مراجعه نموده و علت مشخصی برای خشکی چشم نداشتند وارد مطالعه شدند. شدت فعالیت آرتریت روماتویید براساس DAS۲۸ و شدت خشکی چشم بر اساس معیارهای خشکی چشم ژاپنی ارزیابی شد.
یافته‌ها: متوسط فعالیت بیماری براساس DAS۲۸ ، ۵۶/۱±۹/۲ سال بود و ۹/۸۸ درصد بیماران بر اساس معیارهای خشکی چشم ژاپنی مبتلا به خشکی چشم بودند. دوازده بیمار (۳/۱۳ درصد) نیز مبتلا به سندرم شوگرن ثانویه بودند. آنتی بادی SSA در ۳/۱۳ درصد بیماران و آنتی بادی SSB در ۱۰ درصد بیماران مثبت بود. ارتباط معنی‌داری بین فعالیت آرتریت روماتویید بر اساس DAS۲۸ و شدت خشکی چشم بر اساس معیارهای خشکی چشم ژاپنی هم در گروه بیماران دارای سندرم شوگرن (۰۴۵/۰p=) و هم فاقد سندرم شوگرن (۰۰۱/۰p=) وجود داشت.
نتیجه‌گیری: ارتباط مشخصی بین فعالیت آرتریت روماتویید و خشکی چشم در هر دو گروه بیماران دارای سندرم شوگرن و فاقد سندرم شوگرن به دست آمد. اغلب بیماران آرتریت روماتویید سندرم شوگرن ندارند ولی خشکی چشم یافته شایعی در بیماران آرتریت روماتویید بدون سندرم شوگرن می‌باشد.
