چکیده

زمینه و هدف: آمینوگلیکوزیدها از جمله آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که با آنتی بیوتیک‌های بتالاکتامی برای درمان بسیاری از عفونت‌های استافیلوکوکی کاربرد دارند. بروز مقاومت در سویه‌های مقاوم به واسطه آنزیم هایی صورت می‌گیرد که توسط ژن‌های موثری تولید می‌شوند که سبب تخریب ساختار آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزیدی می‌گردند. هدف از این مطالعه، بررسی حضور ژن‌هایaac(۶')Ie/aph(۲")، aph(۳')-IIIa۱ ، ant(۴')-Ia۱ و mecA در ایزوله‌های استافیلوکوک است که نقش موثری در مقاومت‌های آمینوگلیکوزیدی دارند.

مواد و روش‌ها: در این بررسی توصیفی-مقطعی، از مجموع ۴۵۹ نمونه بالینی، ۱۱۳ نمونه بالینی شامل ۶۸ استافیلوکوک اپیدرمیدیس و ۴۵ استافیلوکوک ساپروفیتیکوس با تست‌های بیوشیمیایی و مولکولی جداسازی شد. برای تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی از روش تعیین حداقل غلظت مهاری با نوارهای E-test استفاده شد. سپس برای تعیین حضور ژن‌های عامل مقاومت به آمینوگلیکوزیدها از پرایمرهای اختصاصی این ژن‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: از ۶۸ ایزوله به دست آمده از استافیلوکوک ساپروفیتیکوس، ۳۹ ایزوله(۳۵/۵۷ درصد) دارای ژن mecA بودند. هم‌چنین ۱۳ایزوله(۱۱/۱۹ درصد) دارای ژن aac(۶')Ie/aph(۲")، ۹ ایزوله(۲۳/۱۳ درصد) دارای ژنaph(۳')-IIIa۱  و ۵ ایزوله(۳/۷ درصد) دارای ژن  ant(۴')-Ia۱ بودند. از ۴۵ ایزوله استافیلوکوک ساپروفیتیکوس نیز ۲۳ ایزوله(۱۱/۵۱ درصد) دارای ژن mecA ، ۸ ایزوله(۷۷/۱۷ درصد) دارای ژن aac(۶')Ie/aph(۲")، ۴ ایزوله(۸/۸ درصد) دارای ژن aph(۳')-IIIa۱  و ۲ ایزوله(۴/۴ درصد) دارای ژن ant(۴')-Ia۱ بودند.

نتیجه گیری: با بررسی آماری انجام شده مشخص شد که شیوع ژن‌های آمینوگلیکوزیدی در بین ایزوله‌های مقاوم به متی سیلین بیشتر می‌باشد و این امر بیان کننده این است که سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین شرایط مناسبی را برای کسب مقاومت به آنتی بیوتیک‌های دیگر دارا می‌باشند.