زمینه و هدف: مورفین در فرآیندهای حافظه و یادگیری دخالت داشته و هسته آکومبنس با داشتن نقش کلیدی در مسیر پاداش در حافظه القاء شده توسط مورفین شرکت دارد. با توجه به نقش سیستم کولینرژیک در میانجی گری اثرات مورفین بر حافظه و یادگیری، در مطالعه حاضر اثرات تزریق آنتاگونیست‌های سیستم کولینرژیک، آتروپین، اسکوپولامین و مکامیل آمین در هسته آکومبنس به تنهایی و یا همراه با مورفین بر به خاطر آوری حافظه و یادگیری وابسته به حالت مورفین بررسی شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه پژوهشی اصیل رت‌ها به صورت دوطرفه در هسته آکومبنس کانول گذاری شده و بازخوانی حافظه به روش اجتنابی غیر فعال بررسی شد. سطح معنی‌داری نیز کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.

یافته‏ها: تزریق زیر جلدی مورفین پس از آموزش به صورت وابسته به دوز منجر به کاهش بازخوانی حافظه شد، در حالی که تزریق مجدد مورفین در روز آزمون منجر به حافظه وابسته به وضعیت مورفین گردید. تزریق آتروپین، مکامیل آمین و اسکوپولامین در دوزهای مختلف به تنهایی به ‏داخل هسته آکومبنس نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری را در بازخوانی حافظه نشان نداند اما تزریق پیش از آزمون این داروها قبل از تزریق مورفین به صورت وابسته به دوز یادگیری وابسته به حالت مورفین را کاهش داد.

نتیجه‌گیری: حافظه در حیوانات می‌تواند تحت تاثیر مورفین قرار گرفته و اوپیوئیدها قادر به ایجاد یادگیری وابسته به حالت می‌باشند. غیرفعال سازی گیرنده‌های استیل کولینی در هسته آکومبنس در میانجی‌گری یادگیری وابسته به حالت مورفین دخالت دارد.

زمینه و هدف: به علت اثرات جانبی زیان آور داروهای شیمیایی، استفاده از گیاهان دارویی در چند دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. بر اساس مطالعات پیشین، غلظت‌های مختلف عصاره‌های گیاهی قادر به کاهش انقباض ایلئوم ایجاد شده از طریق KCl و کارباکول می‌باشند. از این رو، در این مطالعه نقش گیرنده‌های موسکارینی در عملکرد ضد اسپاسمی عصاره هیدروالکلی بذر جعفری در ایلئوم موش صحرائی نر بالغ مورد مطالعه قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها: بخش انتهایی ایلئوم موش صحرائی نژاد ویستار جدا شد و انقباضات آن تحت یک گرم کشش و دمای ۳۷ درجه سانتی‌گراد، در حمام بافت حاوی محلول تایرود به روش ایزوتونیک ثبت شد. بافت ایلئوم به صورت جداگانه در گروه اول تحت تأثیر KCl و سپس عصاره بذر جعفری، گروه دوم تحت تأثیر KCl و سپس کارباکول با غلظت^۲-۱۰میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و پس از آن عصاره بذر جعفری، گروه سوم تحت تأثیر کارباکول با غلظت^۲-۱۰میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و سپس عصاره بذر جعفری، گروه چهارم تحت تأثیر اسکوپولامین با غلظت^۳- ۱۰ مولار، سپس KCl و پس از آن عصاره بذر جعفری قرار گرفتند.

یافته‌ها: غلظت‌های غیر تجمعی عصاره، انقباض ایلئوم ایجاد شده در اثر کلرور پتاسیم(۶۰ میلی مولار) را به شکل وابسته به غلظت کاهش داد(p<۰/۰۰۱). بین اثر عصاره در حضور کارباکول با غلظت ۲/۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر عصاره، اختلاف معنی‌داری وجود داشت(p<۰/۰۱). بین اثر عصاره در حضور کارباکول بدون تحریک بافت با کلرور پتاسیم(۶۰ میلی مولار) با غلظت عصاره ۰/۲ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت(p<۰/۰۵). بین اثر عصاره در حضور اسکوپولامین با غلظت عصاره ۰/۲ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت(p<۰/۰۵).

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی بذر جعفری، اثر شل کنندگی درایلئوم موش صحرائی دارد. کارباکول با کلرور پتاسیم اثر سینرژیسم بر انقباض عضلات صاف دیواره ایلئوم دارد و گیرنده‌های موسکارینی دخالتی در عملکرد مهاری عصاره بذر جعفری ندارند.