جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای ویبریوکلرا

معصومه صوفیان، فرشیده دیدگر،
دوره ۲، شماره ۸ - ( ۷-۱۳۷۸ )
چکیده

وبا یک بیماری اسهالی است که می تواند منجر به مرگ و میر گردد و در صورت بروز اپیدمی منجر به مشکلات بهداشتی و اقتصادی فراوان شود. در این مطالعه، به طور گذشته نگر پرونده ۵۴ بیمار مبتلا به التور که در فاصله زمانی ۴ ماه بستری شده بودند از نظر اپیدمیولوژی، علائم بالینی و عوارض بررسی شدند که نتایج آن به قرار ذیل است.
از نظر جنسی تفاوت قابل ملاحظه ای بین بیماران وجود نداشت، از نظر سنی ۶۰% بیماران بالای ۵۰ سال سن داشتند. از نظر علائم بالینی استفراغ در ۷۸%، تب در ۱۱%، اسهال خونی وجود داشت که در نیمی از این موارد با آمیب عامل دیسانتری همراه بود. در اسمیر مدفوع بیماران در ۳۵%  موارد سلول وجود نداشت. در ۳۲% لکوسیت، در ۱۴% گلبول قرمز و در ۱۹% افراد بیمار لکوسیت به همراه گلبول قرمز وجود داشت. شایع ترین عارضه، هیپوکالمی با ۸۰% و سپس Acute  Tubular  Necrosis (ATN) در ۵۰% موارد بود که ATN   با ۸۲% بهبودی همراه بود. اسیدوز در ۲۱ % بیماران رویت شد. در تمام موارد لکوسیتوز بالای ۲۰ هزار ، ATN وجود داشت. میزان ATN  و مرگ و میر در افراد بالای ۵۰ سال سن افزایش قابل توجهی داشت (۴/۹ برابر ). میزان با فاصله بروز علائم تا مراجعه ارتباطی نداشت. با توجه به نتایج مطالعه شاید بتوان لکوسیتوز بالای ۲۰ هزار را به عنوان یک فاکتور پیش بینی کننده در بروز ATN  در این بیماران محسوب نمود و نیز وجود لکوسیت و گلبول قرمز در مدفوع رد کننده ی التور نیست.

حبیب ضیغمی، مرتضی ستاری، سید مهدی رضایت،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۰ )
چکیده

زمینه و هدف: زیر واحد بتای انتروتوکسین ویبریو کلرا بخش غیرسمی و پنتامریک محسوب می‎شود که این بخش مسئول اتصال هولوتوکسین به گیرنده گانگلیوزید GM۱ واقع در سلول‎های هسته‎دار است. در این بررسی سعی شد زیر واحد بتای توکیسن ویبریوکلرا در سیستم پروکاریوتی تولید، تخلیص و تأیید گردد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی ابتدا حامل نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا pET-۲۸a قابل القاء در داخل سویه بیانی اشرشیاکلی (BL۲۱) طراحی و ساخته شد. سپس سویه بیانی تحت تأثیر ایزوپروپیل- بتا- دی- تیوگالاکتو پیرانوزید القاء و پروتئین نو ترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا در مقیاس کوچک و بزرگ تولید شد. پروتئین نوترکیب تولید شده بااستفاده از ستون رزین نیکل پس از چند برابر شدن بدون آلودگی با زیر واحد A توکسین استخراج شد. در انتها پروتئین نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا استخراج و تخلیص شده با آزمایش وسترن بلاتینگ تأیید نهایی شد. یافته‎ها: میزان تخلیص پروتئین نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا با این روش حدود ۴۸۰ میکروگرم به ازای هر لیتر از محیط القاء شده بود. آزمایش وسترن‌بلاتینگ نیز نشان داد پروتئین نوترکیب تخلیص شده به طور قوی و اختصاصی با آنتی بادی ضد انتروتوکسین ویبریو کلره واکنش می‎دهد. نتیجه‎گیری: اشرشیاکلی می‎تواند میزبان قابل دسترسی برای تولید پروتئین نوترکیب زیر واحد بتای توکسین ویبریوکلرا باشد. همچنین می‎توان از وکتور و میزبان طراحی شده برای تولید انبوه این پروتئین استفاده کرد.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb