AU - Hashemi, Seyed Hossein TI - A Brief Study in Islamic Medicine PT - JOURNAL ARTICLE TA - HBI_Journals JN - HBI_Journals VO - 1 VI - 3 IP - 3 4099 - http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-6532-fa.html 4100 - http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-6532-fa.pdf SO - HBI_Journals 3 AB  - پس از افول نهضت علمی یونان و اسکندریه، بار دیگر در قرون وسطی علم در حوزه تمدن اسلامی بالیدن گرفت و در بین علوم مختلف، طب نیز شکوفا شد. حدود دو قرن لازم بود تا مسلمانان از طریق ترجمه کتب ملل گذشته قادر شوند در این مسیر علمی قرار گیرند. آنان به واسطه یک دستور دینی از پیامبر عظیم الشان خود که می فرمود آموختن علم حتی به میزان یک ساعت ثوابی معادل هفتاد ساعت عبادت دارد و نیز تاکید ایشان بر روی آموختن علم طب به این علم بسیار جدی تر پرداختند. از طرفی چون محمد(ص) می فرمود آن کس که به طبابت بپردازد ولی از آن علم سررشته ای نداشته باشد و جان بیماران را به مخاطره بیاندازد، نزد خداوند مسئول است، آنان با جدیت به کار آموختن و تحقیقات بدیع در فن پزشکی پرداختند و در اندک مدتی بدان چنان واقف و مسلط شدند که گوی سبقت را از پیشینیان خود ربودند. در این بین ایرانیان تازه مسلمان شده مانند دیگر رشته های علمی و فلسفی از دیگر ملل مسلمان پیشی جستند. تحقیقات وسیع آنان شامل همه زمینه های طبی بود. از یک طرف در کار بهداشت تن و روان می کاویدند و از سوی دیگر به چگونگی عملکرد هر یک از اندام ها می پرداختند و با پشتکار در شناخت بیماری ها مطالعه می کردند و از جهتی نیز در فنون درمانی و داروسازی به کشفیات تازه ای دست می یافتند و حاصل این ها دائره المعارفهای بزرگی بود که قرن ها پس از آنان در دانشگاه های معتبر جهان از جمله اروپا تدریس می شد و آنگاه که تمدن درخشان اسلامی به واسطه حمله مغولان و دیگر حوادث تاریخی رو به افول نهاد، اروپائیان با بهره گیری از همین تحقیقات و نوشته جات بود که پایه گذاری طب نوین را کردند. آنچه که مسلم است تاریخ پزشکی بطور جدی مدیون این دانشمندان بزرگ مسلمان می باشد، چیزی که البته خود نیز بدان صریحا معترف است. CP - IRAN IN - LG - eng PB - HBI_Journals PG - 37 PT - Review Article YR - 1997