BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-3058-fa.html
، خسرو پیری2 ، علی حیدریان پور1 ، امیرحسین کریمی 3
2- گروه بیوتکنولوژی گیاهی، دانشگاه بوعلی سینای همدان، همدان، ایران
3- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینای همدان، همدان، ایران
زمینه و هدف: استفاده از فعالیت‌های بدنی برای درمان بیماری‌های عصبی سال‌هاست که سابقه دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و استرس صوتی بر میزان سروتونین موش‌های صحرایی نر ویستار بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد 21 سر موش صحرایی نر بالغ با محدوده وزنی 57/20±82/170 انتخاب شد. موش‌ها به طور تصادفی به سه گروه (استرس صوتی، تمرین + استرس صوتی و کنترل) تقسیم شدند. موش‌ها در معرض استرس صوتی، سر و صدای ضبط شده ترافیک (15±100 دسی بل) 60 روز، روزی 5 ساعت (صبح 8 الی 30/10، بعد ازظهر 16 الی 30/18) و تمرین هوازی به صورت پنج روز در هفته و به مدت 60 روز انجام گرفت و پس از 24 ساعت از آخرین جلسه تمرین و سر و صدا ترافیک نمونه‌گیری خون انجام شد و سطح پلاسمایی سروتونین اندازه‌گیری گردید. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون‌های تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین سروتونین در گروه تمرین هوازی +استرس صوتی(1/3±2/36 نانوگرم بر میلی‌لیتر) بیشتر از گروه استرس صوتی(1/2±9/21 نانو گرم بر میلی‌لیتر) و تقریبا نزدیک به گروه کنترل(3/7±8/40 نانوگرم بر میلی‌لیتر) بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تمرین هوازی میزان سروتونین پلاسما ناشی از استرس صوتی را تا حدود زیادی جبران کرده و باعث کاهش اضطراب گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
