زمینه و هدف: باکتری سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل مهم عفونت ‏ های بیمارستانی و سپتیسمی در بیماران بخش سوختگی و افراد مبتلا به بیماری سیستیک فیبروزیس است که در آب و خاک مرطوب نیز یافت می ‏ گردد. با توجه به اهمیت جزیره پاتوژنیسیتی نوع 2 (PAPI-2) در عفونت ‏ زایی این باکتری، هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی ژن کدکننده اگزوتوکسین یو (exo U)  و ژن xerC به عنوان شاخص ‏ های PAPI-2 از نمونه ‏ های جدا شده محیطی و بالینی می ‏ باشد.

  مواد و روش ‏ ها: در این مطالعه توصیفی، 40 نمونه سودوموناس آئروژینوزا از فاضلاب بیمارستان سوانح سوختگی و هم چنین 30 ایزوله از بیماران بخش سوختگی بیمارستان وابسته به دانشگاه شهید بهشتی جمع ‏ آوری شد. فراوانی PAPI-2 در بین سویه ‏ های محیطی و بالینی به کمک روش مولکولی PCR و با استفاده از پرایمرهای ژن exoU و xerC شناسایی شد

  یافته ‏ ها: در بین 40 سویه سودوموناس آئروژینوزا محیطی مورد مطالعه که جنس و گونه آن ‏ ها پیشتر به واسطه تست ‏ های بیوشیمیایی تأیید شده بود، 30 نمونه (75 درصد) دارای ژن exoU و 32 نمونه (80 درصد) دارای ژن xerC بودند. هم‏چنین از 30 سویه ایزوله شده بیماران سوختگی، 23 نمونه (7/76 درصد) حاوی هر دو ژن exoU و xerC گزارش شدند. نتایج حاکی از شیوع بالای (90 درصد)  PAPI-2 بین نمونه ‏ های (90 درصد) بالینی و محیطی سودوموناس آئروژینوزا بود.

نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده از این تحقیق، اطلاعات بر اهمیت و شیوع بالای جزیره پاتوژنیسیتی نوع 2 در بین سویه ‏ های محیطی و بالینی ایران دلالت دارد. به علاوه، با توجه به این که کلیه ایزوله ‏ های محیطی حداقل دارای یکی از ژن ‏ های مذکور می ‏ باشند، باید خطر انتقال سویه ‏ های پاتوژن را جدی گرفت و به دنبال راه ‏ کارهایی برای کنترل آن بود.