Shavandi N, Sarami A, Parastesh M, Ghorbani A, Hidarpur R A. The comparison of the responses of lung function indices to aerobic and anaerobic exercises in polluted air. J Arak Uni Med Sci 2010; 13 (2) :91-99
URL:
http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-499-fa.html
شوندی نادر، صارمی عباس، پرستش محمد، قربانی اکبر، حیدر پور رحمت الله. مقایسه پاسخ شاخصهای عملکرد ریوی به فعالیت هوازی و بیهوازی در هوای آلوده. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. ۱۳۸۹; ۱۳ (۲) :۹۱-۹۹
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-۱-۴۹۹-fa.html
۱- ، mohamad.parastesh@gmail.com
چکیده: (۱۲۷۴۵ مشاهده)
زمینه و هدف: هدف تحقیق حاضر تعیین پاسخ شاخصهای عملکرد ریوی به فعالیت هوازی و بیهوازی در هوای آلوده بود. مواد و روشها: در این تحقیق نیمه تجربی 20 مرد سالم به صورت تصادفی به دو گروه مساوی فعالیت و کنترل تقسیم شدند. در گروه فعالیت ابتدا یک جلسه فعالیت هوازی و پس از سه هفته استراحت، یک جلسه فعالیت بیهوازی در هوای آلوده روی دوچرخه کارسنج انجام شد. گروه کنترل همین جلسات فعالیتی را در شرایط هوای سالم انجام دادند. آزمون عملکرد ریوی قبل، بلافاصله (پس آزمون اول) و 24 ساعت بعد (پس آزمون دوم) از اجرای هر فعالیت به عمل آمد. یافتهها: فعالیت هوازی در هوای آلوده باعث کاهش معنیدار شاخصهای ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، حجم بازدم فعال در ثانیه اول (FEV1) و جریان بازدمی حداکثر بین 25 تا 75 درصد ظرفیت حیاتی ( FEF 25 تا 75 درصد) در پس آزمون اول و دوم گردید. متعاقب فعالیت بیهوازی در هوای آلوده FVC و FEF 25 تا 75 درصد در پس آزمون اول و دوم و FEV1 در پس آزمون اول کاهش معنیداری یافت. متعاقب فعالیت هوازی شاخصهای FEV1 و FEF 25 تا 75 درصد در پس آزمون اول و دوم و FEV1/FVC در پس آزمون دوم بیشتر دچار افت شدند. نتیجه گیری: در حالی که انجام فعالیت بدنی هوازی در هوای آلوده باعث کاهش شاخصهای عملکرد ریوی از جمله (FVC، FEV1 و FEF 25 تا 75 درصد در پس آزمون اول و دوم میشود، اما به نظر میرسد فعالیت بیهوازی در هوای آلوده باعث کاهش کمتری در شاخصهایFEF 25 تا 75 درصد و FEV1 در پس آزمون اول و دوم و FEV1/FVC در پس آزمون دوم میگردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1388/7/28