zahedi F, heidari nasr abadi M, taj abadi ebrahimi M, shabani M, aboutalebi H. The effect of Lactobacillus brevis on cutaneous wound healing in rats on days 7 and 21. J Arak Uni Med Sci 2011; 14 (4) :30-37
URL:
http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-720-fa.html
زاهدی فریما، حیدری نصرابادی میترا، تاج ابادی ابراهیمی مریم، شعبانی محمد، ابوطالبی هلیا. اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی در روزهای ۷ و ۲۱. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. ۱۳۹۰; ۱۴ (۴) :۳۰-۳۷
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-۱-۷۲۰-fa.html
۱- دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند، پرند، ایران ، zahedi.farima@gmail.com
۲- ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند، پرند، ایران
۳- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
۴- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
۵- دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند، پرند، ایران
چکیده: (۱۵۱۰۵ مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه گرایش به استفاده از داروهای سنتی جهت ترمیم زخمهای پوستی بیشتر شده است. پروبیوتیکها به عنوان میکروارگانیسمهای گوناگونی تعریف میشوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. هدف این مطالعه بررسی اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 22 سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی- سنتی ایران از نظر تولید اگزوپلیساکارید با روش فنول سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس برویس که تولید اگزوپلیساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. زخمی در پشت موشهای صحرایی نر از نژاد ویستار که شامل گروههای تجربی، کنترل و کنترل منفی هستند ایجاد شد. دو گروه کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی لاکتوباسیلوس برویس قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی درمانی دریافت نکردند. زخم پوستی موشها به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای 1، 7 و 21 بررسی شد. جهت آنالیزهای آماری از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 استفاده شد.
یافتهها: درصد بهبودی زخم (53/99 درصد) و التهاب در گروه تجربی در روز بیست و یکم نسبت به گروههای کنترل (55/90 درصد) و کنترل منفی (14/91 درصد) دارای اختلاف معنیداری بود (001/0p<). تعداد نوتروفیلها در گروه تجربی در فازهای بعدی ترمیم در مقایسه با گروه های کنترل و کنترل منفی کاهش داشت.
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد که لاکتوباسیلوس برویس به طور معنیداری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش های صحرائی می شود. این یافتهها میتواند در آینده نزدیک مورد استفاده کلینیکی قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
علوم پایه دریافت: 1389/2/19