))جدول شماره 3 .)همچنین این آزمون نشان داد تعداد دندانهای پوسیده در سطح پایه تحصیلی دارای اختالف معناداری است. با استفاده از آزمون تعقیبی شفه و میانگین امتیازات بهدستآمده مشخص شد که میزان پوسیدگی در دانشآموزان پایه دوم (P=0/012) و پایه سوم (P<0/001) بیشتر از پایه اول است. پوسیدگی دندان بین دانشآموزان پایه دوم و سوم دارای اختلاف معنادار نبود (0/256=P). شاخص پوسیدگی دندان در دانشآموزان پایه اول بیشتر از پایه دوم (0/005= P) و سوم بود (0/001>P).
نتایج آنالیز واریانس نشان داد میزان آگاهی در دانشآموزان با پایه تحصیلی متفاوت، اختلاف معنادار دارد که با آزمون تعقیبی فیشر و مقدار میانگین مشخص شد که این اختلاف میان دانشآموزان پایه اول و سوم است (P=0/010) که میزان آگاهی در سطح سوم بیشتر بود. میزان نگرش و رفتار در دانشآموزان با پایههای متفاوت اختلاف معناداری نداشت (جدول شماره 4).
ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد پوسیدگی دندان با آگاهی (P=0/075 و r=0/053) و نگرش (P=0/062 و r=0/025) دانشآموزان ارتباط معنادار ندارد، اما با رفتار دانشآموزان ارتباط معکوس و معنادار دارد (P=0/015 و r= 0/131). میزان دندانهای ترمیمشده با آگاهی (P=0/157 و r=0/076) نگرش (P=0/964 و r=0/002) و رفتار (P=0/326 و r=0/053) ارتباط معنادار نداشت. بر اساس آزمون ضریب همبستگی، تعداد دندانهای کشیده با آگاهی (P=0/413 و r=0/041)، نگرش (P=0/093 و r=0/090) رابطه معنادار نداشت، اما با رفتار ارتباط معکوس و معنادار داشت (P=0/031 و r=-0/116) با استفاده از آزمون ذکرشده مشخص شد که شاخص پوسیدگی دندان با عملکرد رابطه معنادار دارد (P=0/021 و r=-0/124) اما با آگاهی و نگرش رابطه معنادار نداشت (P>0/05) (جدول شماره 5).
میانگین پوسیدگی دندان در دختران (2/93) 5/26 و در پسران (2/84) 5/36 بود. آزمون تیتست مستقل نشان داد میان 2 جنس تفاوت معناداری نبود (0/794=P). میانگین شاخص پوسیدگی دندان در دختران (3/44) 5/98 و در پسران (3/47) 6/17 به دست آمد. با استفاده از آزمون تیتست مستقل معلوم شد که شاخص پوسیدگی دندان با جنسیت تفاوت معناداری ندارد (0/614=P).
بحث
در این مطالعه به بررسی شیوع پوسیدگی دندانهای دانشآموزان و ارتباط آن با آگاهی، نگرش و عملکرد آنها پرداخته شد که نتایج مطالعه نشان داد 3/96 درصد دانشآموزان دندان پوسیده داشتند که شیوع نسبتاً بالایی را نشان میدهد و نشاندهنده وضعیت بهداشت دهان و دندان ضعیف در جامعه مطالعهشده است. پوسیدگی زودرس دندان در کودکان و نوجوانان کشورهای در حال توسعه بیش از کشورهای پیشرفته گزارش شده است [15]. در این راستا مطالعه بصیر و همکاران که بر روی دانش آموزان 12 تا 1۵ ساله شهر اهواز انجام شد نشان داد که 75 درصد از شرکت کنندگان حداقل یک دندان پوسیده داشتند[16].
همچنین مطالعه ماینت و همکاران نشان داد که شیوع پوسیدگی دندان در دانشآموزان میانمار 5/68 درصد بوده و وضعیت اقتصادی اجتماعی، وضعیت بهداشت دهان و دندان و رفتارهای بهداشتی دهان و دندان، ازجمله شاخصهای خطر قابل توجه در شیوع بالای پوسیدگی دندان بود [17].
اختلافهای موجود در شیوع پوسیدگی در کشورهای توسعهیافته و توسعهنیافته میتواند به علت تفاوتهای قومی، فرهنگی، جغرافیایی، نژادی، توسعهیافتگی و دسترسی به خدمات دندانپزشکی، عادات رفتاری و رفتارهای مراقبتی و بهداشتی، تغذیهای و سبک زندگی باشد [18]. در مطالعه حاضر، پوسیدگی دندان در دانشآموزان با تحصیلات مادر ارتباط عکس و معنادار داشت، اما بین تحصیلات پدران و پوسیدگی دندان در دانشآموزان ارتباط معناداری دیده نشد. همسو با نتایج مطالعه ما، اسکندرزاده و همکاران بیان کردند دانشآموزانی که والدین آنها تحصیلات دانشگاهی دارند، به طور قابل توجهی پوسیدگی کمتری نسبت به دانشآموزانی که والدین آنها سطح تحصیلات پایینتری دارند، داشتند [19]. به نظر میرسد آموزههای بهداشتی والدین، به ویژه مادران با افزایش سطح تحصیلات آنها ارتقا مییابد و مادران با سطح تحصیلات بالاتر، بهتر میتوانند نقش کلیدی خویش را در سلامت دهان فرزندان بازی کنند.
در مطالعه حاضر، میزان پوسیدگی دندان، سطح آگاهی و نگرش دانشآموزان با شغل والدین ارتباط معناداری نداشت. همچنین نتایج گویای تفاوت معنادار میزان پوسیدگی دندان بین پایههای تحصیلی متفاوت است. به این معنا که میزان پوسیدگی دندان در پایههای بالاتر بیشتر بود، زیرا دانشآموزان پایه سوم و دوم تفاوت سنی با پایه اول دارند که مطالعه این واقعیت را نشان میدهد [20]. تفسیر مهم برای این نتیجه ممکن است تفاوت سنی باشد. خلاف نتایج مطالعه حاضر، مطالعه شیام و همکاران نشان داد میزان پوسیدگی دندان در دانشآموزان سنین 11 تا 14 سال از تفاوت آماری معناداری برخوردار نبود [21]. این نتایج گویای این امر است که علاوه بر سن، عوامل مهم دیگری همچون تفاوتهای قومی، فرهنگی، جغرافیایی، نژادی، توسعهیافتگی، دسترسی به مراکز دندانپزشکی، عادات و رفتارهای مراقبتی و بهداشتی، تغذیهای و سبک زندگی وجود دارد که میتواند بر میزان پوسیدگی دندانها مؤثر باشد [13].
در مطالعه حاضر، شاخص پوسیدگی دندان و میزان دندانهای پوسیده در 2 جنس تفاوت معناداری نداشت. در این راستا، مطالعات متعدد نشان دادند که شاخص پوسیدگی دندان و میزان دندانهای پوسیده در دانشآموزان پسر و دختر تفاوت معناداری ندارد [22، 23]. این درحالی است که ماهارانی و همکاران نشان دادند که میزان پوسیدگی دندانها در دختران بیشتر از پسرها بود [24]. به نظر میرسد انجام مطالعات بیشتر و تحقیقات جامعتر در این زمینه ضروری باشد.
یافتههای مطالعه حاضر نشان میدهد که دانشآموزان از عملکرد متوسطی نسبت به رعایت بهداشت دهان و دندان برخوردار بودند. این یافته با نتایج مطالعه میرزایی علویجه و همکاران که روی دانشآموزان دختر و پسر شهر یزد انجام شد، همراستاست [1]. برگزاری کلاسهای آموزشی توسط مربی بهداشت مدارس برای دانشآموزان و برگزاری جلسات با اولیا ممکن است باعث بهبود عملکرد دانشآموزان شود که انجام آن توصیه میشود.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد پوسیدگی دندان با آگاهی و نگرش دانشآموزان ارتباط معنادار نداشت، اما با رفتار دانشآموزان ارتباط معکوس و معنادار داشت. بدین معنا که با کاهش رفتارهای بهداشتی، میانگین شاخص پوسیدگی دندان افزایش مییافت. همسو با نتایج ما مطالعه شکوهینیا و همکاران نشان داد که آگاهی و نگرش دختران با شاخص پوسیدگی دندان ارتباط معنادار نداشت و تنها رفتار بهداشتی با شاخص پوسیدگی دندان ارتباط معکوس و معنادار داشت [25]. در تفسیر نتایج ذکرشده میتوان گفت که صرفاً آگاهی و نگرش باعث عملکرد نمیشود، چراکه با وجود سطح نسبتاً بالای نگرش ارتباطی با شاخص و پوسیدگی دندان نشان داده نشد و این عملکرد دانشآموزان بود که رابطهای معکوس و معنادار با پوسیدگی و شاخص پوسیدگی داشت.
پیشنهاد میشود در مطالعات آتی بر عواملی که میتوان عملکرد دانشآموزان را ارتقا دهد، بیشتر تمرکز شود، زیرا پیشیری بهتر از درمان است و بررسی راههای پیشگیری از پوسیدگی دندان میتواند مفید باشد. در این میان، میتوان بر برنامههای عمل مسواک قبل از شروع کلاس یا معاینه دندان دانشآموزان با نمونهگیری تصادفی توسط کارشناس بهداشت مدارس تمرکز کرد.
از محدودیتهای مطالعه استفاده از ابزار خودگزارشدهی و عدم مشاهده عینی رفتارهای بهداشتی و مقطعی بودن مطالعه است که امکان تعمیم نتایج مطالعه را به دیگر گروههای جمعیتی، محدود میکند.
نتیجهگیری
شیوع پوسیدگی دندان در دانشآموزان پایه اول متوسط دختر و پسر شهر اسلامآباد در سطح بالایی است. آگاهی، نگرش و عملکرد بهداشتی دانشآموزان درباره بهداشت دهان و دندان در سطح متوسطی قرار داشت. با توجه به آگاهی و نگرش ناکافی دانشآموزان بررسیشده درباره بهداشت دهان و دندان و نیز سطح عملکرد متوسط آنان، به ویژه در مواردی از قبیل استفاده از دهانشوی ضدباکتری و حاوی فلوراید، مسواک زدن بعد از هر وعده غذایی و خوردن شیرینی، ارائه برنامههای آموزشی به منظور بهبود آگاهی، نگرش و عملکرد دانشآموزان، به ویژه در زمینههای فوق، ضروری به نظر میرسد.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مقاله برگرفته از طرح مصوب در دانشگاه علومپزشکی کرمانشاه است و با کد طرح 97555 و شناسه اخلاق IR.KUMS.REC.1397.548 تصویب شد. در این پژوهش، تمام اصول اخلاقی مرتبط، ازجمله محرمانه بودن و رضایت آگاهانه شرکت کنندگان در پژوهش لحاظ شد.
حامی مالی
این مقاله برگرفته از طرح مصوب در دانشگاه علومپزشکی کرمانشاه است و معاونت پژوهشی این دانشگاه حامی مالی این مطالعه بوده است.
مشارکت نویسندگان
مفهومسازی و تحلیل دادهها: نوشین سلیمی، احسان بخشی و الهه عزتی؛ روش پژوهش و نمونهگیری: نوشین سلیمی، احسان بخشی، فائزه عزتی؛ نگارش متن و بازبینی: نوشین سلیمی، احسان بخشی، الهه عزتی و فائزه عزتی.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
تشکر و قدردانی
از همکاران محترم معاونت پژوهشی، مدیران و معاونین آموزش و پرورش و همه دانشآموزانی که نهایت همکاری را با ما داشتند، صمیمانه تشکر و قدردانی میشود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |