Mohseni M J, Jamshidi E, Akbari F, Torabian S, Moradilake M, Efat panah M, et al . Physical activity facilities in the area covered by Social Development and Health Promotion Research Center, Tehran University of Medical Sciences, 2003. J Arak Uni Med Sci
URL:
http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-327-fa.html
محسنی محمد جواد، جمشیدی انسیه، اکبری فریبا، ترابیان سعادت، مرادی لاکه مازیار، عفت پناه محمد، و همکاران. و همکاران. و همکاران. و همکاران.. فضاهای ورزشی در منطقه تحت پوشش مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقای سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران، 1382 . مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك.
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-327-fa.html
1- ، sdhprc@tums.ac.ir
چکیده: (1020 مشاهده)
مقدمه: تحرک فیزیکی از جمله مهمترین رفتارهایی است که میتواند بیماریهای غیر واگیر را متأثر سازد. دسترسی مردم به تسهیلات ورزشی شانس فعالیت جسمانی را بیشتر میکند. این پژوهش به منظور بررسی وضعیت فضاها و اماکن تحت پوشش مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقای سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران و بهرهمندی و دسترسی مردم به این امکانات صورت گرفته است. روش کار: ابتدا افراد ذینفع برای ارتقای فرهنگ فعالیت فیزیکی شناسایی شدند. با تشکیل گروه کار، این افراد ابعاد مختلف افزایش دسترسی مردم را به تسهیلات ورزشی تعیین نمودند. سپس برای تعیین وضعیت فنی اماکن (از جمله تنوع فعالیتها، ابزارها و کیفیت آموزش) و ابعاد سلامت محیط ورزشی (براساس دستورالعملهای مرکز سلامت محیط و کار) فرمهای گردآوری مناسب تهیه نمودند. مطالعه به صورت توصیفی بر روی63 فضای ورزشی منطقه تحت پوشش شامل باشگاهها، سالنها، زمینهای ورزش عمومی و فضاهای قابل استفاده برای انجام ورزشهای همگانی انجام شد. روش پژوهش شامل مشاهده و مصاحبه با استفاده ابزار پژوهش شامل چک لیست و پرسشنامه بود. دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی مورد توصیف قرار گرفت. نتایج :7/34 درصد باشگاهها ویژه مردان و 6/8 درصد ویژه خانمها بوده و 5/56 درصد قابل استفاده برای دو گروه بود. 8/47 درصد از باشگاهها مخصوص بدنسازی بود. 5/81 درصد از نفر - جلسات دربیست رشته ورزشی به مردان اختصاص داشت. بدنسازی با2/35درصد و کشتی با 9/12درصد بیشترین نفر- جلسات را به خود اختصاص دادند. همچنین بیشترین نفر- جلسات مربوط به فصل تابستان ( 3/36 درصد) بود. نرمش صبحگاهی تنها دارای یک فضای ورزشی بود. از مجموع 157 مربی فعال در 20 رشته ورزشی 2/68 درصد مرد و 8/31 درصد زن بودند. بیشترین سهم از مربیان ورزشی مردان به ترتیب مربوط به کشتی با 8/17 درصد و بدنسازی7/12 درصد بود. در مورد زنان این سهم در ورزشهای هوازی 26 درصد و درکاراته 18 درصد بود. امکانات بهداشتی و رفاهی به طور کلی نامناسب بود. بحث و نتیجهگیری: این پژوهش نشان دهنده ناکافی بودن امکانات و تسهیلات ورزشی فعال و بهرهمندی کمتر خانمها از امکانات ورزشی منطقه بود. با توجه به پایین بودن سهم رشتههای هوازی و گروهی که ورزشهای مناسبی از دیدگاه سلامت جسمی و روانی محسوب میشوند، ضرورت توجه بیشتر به این ورزشها را آشکار میسازد.
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1388/2/29