زمینه و هدف:  سیستم لنفوئیدی بعنوان عنصر اصلی در  ایمنی بدن موجود زنده می تواند متاثر از داروهای مصرفی باشد. داروی ریتالین به صورت گسترده برای اختلالات رفتاری در کودکان و برخی مبتلایان به افسردگی استفاده می گردد. بررسی حاضر به اثرات ایمونوتوکسیک این دارو می پردازد.

مواد و روشها:  تعداد 16 سر موش سوری ماده بالغ سالم انتخاب و به طور تصادفی به یک گروه شاهد و سه گروه تجربی تقسیم شدند. گروه های تجربی با مقادیر5/0, 5 و 50 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن ریتالین و گروه شاهد با آب مقطر به روش گاواژ و بمدت 21 روز تیمار شدند. در پایان، اندام های لنفوئیدی حیوانات جهت ارزیابی بافت و عملکرد سیستم  ایمنی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون آنووا و تست تکمیلی دانکن آنالیز شد(P<0.05).

یافته ها: بدنبال مصرف ریتالین در گروه تیمار نسبت به گروه شاهد تغییرات معنی داری از جمله کاهش اندازه و تعداد فولیکول های لنفوئیدی، افزایش مگاکاریوسیتها و افزایش ضخامت کپسول اطرافی بافت طحال مشاهده گردید. در غده لنفی، نیز آتروفی غده همراه با کاهش مشخص تعداد و اندازه فولیکول های لنفی و نیز کاهش اندازه غده لنفوئیدی همراه با افزایش تراکم نقاط پرخونی دیده شد. همچنین لنفوسیت ها افزایش  و مونوسیت ها کاهش یافت(P<0.05).

نتیجه گیری: مصرف داروی ریتالین می تواند اثرات مخربی بر روی ارگانهای لنفوئیدی در مدل موش سوری به جا بگذارد.

کلمات کلیدی: سیستم لنفوئیدی، ریتالین، تغییرات بافت شناسی، موش سوری