دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
چکیده: (1711 مشاهده)
در حاملگی احتباس تدریجی meq900-500 سدیم و Lit8-6 آب ، که بین مایع خارج سلولی مادر و جنین منتشر است، ایجاد می گردد. با وجود افزایش حجم پلاسما به میزان %45-30 در حاملگی، متوسط فشار خون حدود 15% تقلیل می یابد. در نیمه دوم حاملگی فشار خون به تدریج بالا می رود و در موقع ترم به حد قبل از حاملگی می رسد. در حدود هفته 12 حاملگی GFR حدود % 50-30 افزایش می یابد که این افزایش تا موقع زایمان باقی می ماند. در طول حاملگی ممکن است گلوگزاوری و آمینواسیدوری دیده شود. در جریان حاملگی حالب ها گشاد شده و تا 12 هفته بعد از زایمان ادامه خواهد داشت. در سه ماهه اول حاملگی برون ده قلبی بالا می رود و سپس در یک حد ثابت باقی می ماند. ازدیاد فشار خون در زمان حاملگی هنوز یک علت مهم مرگ و میر هم در مادر و هم در جنین است. بهترین تقسیم بندی برای فشار خون در زمان حاملگی توسط کالج آمریکایی متخصصین زنان و زایمان ارائه شده و بر چهار دسته است:
الف : فشار خونی که دقیقا وابسته به حاملگی است (پره اکلامپسی – اکلامپسی)
ب: فشار خون مزمن به هر علتی که باشد.
ج: فشار خون مزمنی که پره اکلامپسی نیز به آن اضافه شده است.
د: فشار خون موقتی در اواخر حاملگی (Pregnancy Induced hypertension)
مسئله مهم دیگری که در حاملگی با آن مواجه هستیم ایجاد نارسائی حاد کلیه در این زمان می باشد. نارسائی حاد کلیه در حاملگی ممکن است به واسطه ایسکمی کلیه فیا تاثیر عوامل نفروتوکسیک حاصل گردد. ممکن است ضایعه سلولی قابل برگشت بوده احتمالا با برگشت کامل کار کلیه همراه باشد و نیز احتمال دارد که غیر قابل برگشت بوده و منجر به نکروز کورتیکال کلیه گردد. علاوه بر علل معمول نارسائی حاد کلیه، بغضی انواع اختلالات کلیوی اختصاصا مربوط به حاملگی می باشند. سقط عفونی و جنایی و استفراغ بدخیم حاملگی از علل محتمل ایجاد کننده نارسائی کلیه در ابتدای حاملگی می باشند. در حالی که پره اکلامپسی شدید، جفت سر راهی و جدا شدن زودرس جفت از علل نارسایی کلیه در مراحل آخر حاملگی محسوب می گردند.
نوع مطالعه:
مقاله مروری |
موضوع مقاله:
زنان و مامایی پذیرش: 1376/1/1